บทที่22

1492 Words

ทิมส์ “ ไปโรงแรม ” ผมหันไปสั่งเลขา หมอนั่นมองเราสองคนผ่านกระจกส่องหลังแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะออกรถทันที เนื่องจากเมื่อตอนกลางวันการคุยธุรกิจกับลูกค้ารายหนึ่งของบริษัทตกลงกันไม่ได้ผมเลยเสนอให้มาคุยกันต่อที่ผับแห่งนี้ ทุกครั้งก่อนการเจรจาจะเกิดขึ้นผมจะต้องรู้ข้อมูลของฝ่ายนั้นและข้อมูลที่ผมต้องการก็จะเป็นจำพวกความชอบส่วนตัวซะส่วนใหญ่และพอเปลี่ยนบรรยากาศมาคุยกันในที่แบบนี้บวกกับสาวสวยตัวท็อปที่ผมจัดมาสนองตัณหาการตกลงทางธุรกิจที่ยังหาข้อสรุปไม่ได้ก็จบลงด้วยการเซ็นต์สัญญาในที่สุดแต่ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งดื่มกับสาวสวยผมก็ได้รับรายงานจากเลขาว่าคะนิ้งเธอมาที่นี่และยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่ได้มาเที่ยวแต่เธอมารับงานเหมือนพวกผู้หญิงที่ผมจ้างมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารายละเอียดงานมันเป็นยังไง ย้อนกลับไปตอนนั้น ทันทีที่ผมผลักประตูเข้าไปในห้องที่คิดว่าคะนิ้งอยู่พวกมันก็มองผมด้วยความแปลกใจคงเพราะปกติผมคง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD