หลงเมียน้อย (NC20+)

#2 เราสามคน

"อาหารเสร็จแล้วค่าาา จะกินกันเลยไหมคะพี่"

"อืม เอาสิ.. มาไอ้ภูมิ นั่งด้วยกัน"

"ครับ"

ภูมิเดินไปนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะอาหารในบ้านหลังใหญ่ เขามองดูพี่ชายพูดคุยกับเมียด้วยความรู้สึกหลายๆ อย่าง ได้แต่นิ่งเงียบคิดอะไรในใจคนเดียวอยู่แบบนั้น

คิงเป็นพี่ชายที่อายุแก่กว่าเขาหลายปีและด้วยความที่พ่อกับแม่จากไปอย่างกระทันหันตั้งแต่เขายังเป็นวัยรุ่นทำให้คิงที่เป็นผู้ใหญ่กว่ากลายเป็นหัวหน้าครอบครัวไปโดยปริยาย พี่คิงเป็นหนุ่มหล่อรูปร่างสูงใหญ่และเป็นอดีตนักกีฬามหาวิทยาลัยที่มีอนาคตไกล แต่เมื่อพ่อแม่จากไปทำให้พี่ต้องกลับมารับช่วงกิจการครอบครัวอย่างจริงจังเพราะยังมีน้องชายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวให้ต้องดูแล

ความฉลาดของพี่คิงบวกกับต้นทุนทรัพย์สินที่พ่อแม่ทิ้งไว้ทำให้พี่สามารถต่อยอดสร้างอาณาจักรได้จนเติบโตเป็นบริษัทใหญ่ ต่างจากภูมิน้องชายที่ไม่มีอะไรเด่นเลยสักด้าน เป็นคนเรียบร้อยและมักจะเก็บความรู้สึกลึกๆ ไว้ข้างใน เพราะมีพี่ชายที่มีความเป็นผู้นำสูงคอยบงการชีวิตเขามาตลอดทำให้ภูมิกลายเป็นคนไม่อยากมีปากเสียงกับใคร

แน่นอนว่าการที่พี่มักจะสั่งการเอาแต่ใจตัวเองอยู่บ้างแต่เขาก็ภูมิใจในตัวพี่ชายคนนี้ที่คอยดูแลชีวิตเขาด้วยตัวคนเดียวได้เป็นอย่างดี พอเรียนจบพี่ก็จัดการให้เขาเข้าไปทำงานที่บริษัทและให้เงินเดือนสูงลิบพร้อมทั้งสั่งห้ามไม่ให้ไปไหน พี่มักจะบอกเสมอว่าเขาเป็นคนหัวอ่อนไม่ทันคน ให้อยู่ด้วยกัน อยู่กับพี่ที่เป็นครอบครัวคนเดียวของเขา แล้วทุกอย่างจะดีเอง

ภูมิไม่ได้รู้สึกแย่กับเรื่องนั้นเพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นพี่คิงตัดสินใจอะไรพลาด กลับรู้สึกว่าการใช้ชีวิตใต้เงาของพี่ชายเป็นพื้นที่ปลอดภัยเพราะมีพี่คิงคอยดูแลเรื่องสำคัญทุกอย่างให้ทั้งหมด

แต่ลึกๆ แล้วก็มีอยู่บางเรื่องที่เขาไม่ค่อยชอบใจพี่ชายที่สุดแสนจะสมบูรณ์แบบคนนี้ เรื่องแรกคือพี่คิงเป็นคนดุ โมโหร้าย และเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด เขาพยายามทำความเข้าใจพี่ชายว่าที่เป็นแบบนั้นเพราะพี่ต้องแบกรับภาระหนักตั้งแต่ยังหนุ่ม แต่ถึงอย่างไรพี่ก็ยังทำมันได้ดีในทุกบาทไม่ว่าจะเป็นพี่ชาย หัวหน้าครอบครัว รวมถึงประธานบริษัท นั่นทำให้ภูมิยอมที่จะมองข้ามมันไป

ส่วนอีกเรื่องที่ทำให้ภูมิรู้สึกแอบเจ็บลึกๆ ในอกทุกครั้งที่ได้เห็นก็คือ มล.. เมียสาวคนสวยของพี่คิง

"เป็นอะไรภูมิ เงียบไปเลยนะ.. อาหารไม่อร่อยเหรอ ให้มลทำอย่างอื่นให้มั้ย?"

"มะ-ไม่ ไม่ต้องๆ เราแค่คิดอะไรนิดหน่อย"

"หรือว่า.. พี่คิงใช้งานเพื่อนมลหนักเกินไปรึเปล่าคะ?" เมียสาวหันไปเอียงคอถามสามีที่นั่งทานข้าวและจดจ้องมองดูหน้าจอโทรศัพท์แบบไม่สนใจวงสนทนาบนโต๊ะอาหารมากนัก

"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกน่า มลนั่งกินต่อเถอะ"

ภูมิรีบพูดปัดแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาแอบเหลือบมองดูมลที่นั่งฝั่งตรงข้ามเป็นพักๆ ก่อนจะถอนหายใจปลงแล้ววางช้อนเพื่อชวนคุย

"เอ่อ.. เรามีเรื่องจะบอกอะ.. คือ.. เรามีแฟนใหม่แล้วนะ"

"ห๊ะ! จริงเหรอภูมิ.. หูยยย เป็นใครที่ไหนอ่า เล่าให้ฟังทีสิ" มลยิ้มกว้างรีบถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง

"ก็... เอ่อ... ก็... ไว้จะพามาให้รู้จักนะ"

"ดีเลย ต้องพามานะ มลอยากเห็น มีรูปรึเปล่า ขอมลดูหน่อยสิ"

"คือ...... ไว้เจอกันทีเดียวเลยดีกว่านะ"

"ก็มันอยากรู้นี่นา ว่าสาวที่มัดใจเพื่อนมลได้จะสวยขนาดไหน"

"อืม คนนี้สวยมากๆ เลยล่ะ" ภูมิแอบมองดูพี่คิงที่แสยะยิ้มชอบใจอยู่

"เหรอๆๆ แล้วพี่คิงรู้เรื่องนี้ไหมคะ?" มลหันไปถามสามี

"ก็เพิ่งรู้นี่แหละ ภูมิมันไม่ค่อยเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟังอยู่แล้ว เธอก็รู้จักนิสัยมันดีนี่"

"นั่นสิ.. แฟนคนที่แล้วก็เห็นคบกันแป๊บเดียวเลิก คนใหม่นี่จะยังไงอีกเนี่ย จริงจังรึเปล่าภูมิ?"

"ไม่รู้สิ.. แล้วแต่พี่คิงมั้ง?"

พี่คิงสำลักข้าวแทบจะทันทีรีบทุบอกให้เป็นปกติแล้วจ้องมองดูน้องชายด้วยแววตาดุ ก่อนจะรีบหาข้อแก้ตัว

"แล้ว.. แฟนมึงเกี่ยวอะไรกับกูด้วยวะ" เขาทำหน้าจริงจังกัดฟันขู่น้องชาย

"ฮ่าๆ เอาน่าาา ก็เหมือนว่าแฟนคนก่อนของภูมิเค้าไม่ค่อยชอบพี่คิงนี่นา ใช่มั้ยคะ สงสัยกลัวจะโดนพี่ดุอีกละมั้ง.. เอาเป็นว่าคราวนี้พี่ก็ทำตัวดีๆ กับพวกเค้าหน่อยนะคะ" มลพูดหยอกล้อจนทำให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ทันพอดี

มื้ออาหารจบพี่คิงก็ลุกออกไปก่อน เหลือภูมินั่งอยู่ที่โต๊ะมองดูมลกำลังจัดการเก็บของ เขามองเธอด้วยความรู้สึกสงสารที่ไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรเสียเลย มลที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน อีกทั้งเมื่อในอดีตเขาก็แอบมีความรู้สึกดีๆ ให้ เพียงแต่ว่ายังไม่ทันที่จะได้สารภาพความในใจออกไปมลก็ตัดสินใจคบกับพี่คิงไปก่อนแล้ว

"มีอะไรรึเปล่า.. มองมลแล้วทำหน้าเหมือนอยากจะพูดอะไรเลยนะ" เธอยิ้มจางๆ ขณะเก็บจานชามบนโต๊ะ

"มลยังมีความสุขดีอยู่ไหม?"

"เฮ้ย.. เป็นไรเนี่ย ทำไมถามแปลกๆ แบบนี้"

"ไม่รู้สิ.. ก็มลอยู่แต่ในบ้านแบบนี้ตลอดไม่เห็นได้ออกไปไหน เราเลยนึกสงสัยขึ้นมาเฉยๆ ว่าเธอโอเคมั้ย"

"อืม.. ชินแล้วแหละ มลไม่เป็นไรหรอกน่า" เธอหลบสายตาเขาพยายามทำหน้าเป็นปกติแต่แววตาดูมีอะไรอยู่ในนั้น

"......ถ้าตอนนั้นเรา.."

"ภูมิ.. มลโอเค.. พี่คิงดูแลมลอย่างดีเลยนะ ภูมิก็เห็น.. แล้วก็เรื่องในอดีต อย่าพูดถึงมันอีกเลยนะ ตอนนี้เราอยู่ในฐานะอะไรอย่าลืมสิ"

"......เข้าใจแล้ว"

"มาคุยกันเรื่องแฟนของภูมิดีกว่า มลจะได้เจอเมื่อไหร่อ่า"

"นั่นสิ ยังไงก็คงเลี่ยงไม่ได้ละนะ.. เอาเป็นว่าเสาร์นี้ที่พวกเราจะไปทะเลกัน เราจะพาแฟนไปด้วย จะได้ทำความรู้จักกันไว้"

"จริงเหรอ! ดีเลย ไปด้วยกันหลายๆ คนมลจะได้มีเพื่อนใหม่ไว้คุยบ้าง.. ดีใจจัง มลไปบอกพี่คิงก่อนนะ"

มลยิ้มอย่างร่าเริงแล้วลุกออกไป ทิ้งให้ภูมินั่งมองจากด้านหลังด้วยความรู้สึกหลายอย่างปะปนกัน ภาพความทรงจำต่างๆ ในอดีตผุดขึ้นมาในหัวอย่างช่วยไม่ได้ เพื่อนสาวคนสวยที่เขาแอบหลงรักมาตลอดตอนนี้กลายเป็นภรรยาของพี่ชายไปแล้ว ภูมิมักจะแอบโทษตัวเองเงียบๆ คนเดียวว่าถ้าในวันนั้นเขาชวนมลไปที่อื่น.. ไม่พามลมาที่บ้าน.. ไม่เปิดโอกาสให้มลได้รู้จักกับพี่คิง.. ตอนนี้มลอาจจะยังเป็นของเขา