บทที่6 แค่ฝุ่นมันเข้าตาฉันไม่ได้ร้องไห้
1127 Words
บทที่6
แค่ฝุ่นมันเข้าตาฉันไม่ได้ร้องไห้
ดูเหมือนว่าทุกคนที่นั่งอยู่จะหันไปมองหน้าคุณเจเจอย่างพร้อมเพรียงกัน โดยเฉพาะหนูไอริที่หยิบผ้าเช็ดหน้าลายเจ้าหญิงเอลซ่าออกมา
"ถ้ามีรักแล้วมันทุกข์อย่ามีมันจะดีกว่าค่ะลุงเจ เป็นโสดไม่ตายดูอย่างไอริสิคะ โตเป็นสาวอายุ5ขวบแล้วยังไม่มีแฟนเลย สวยๆรวยๆไปจ้า"
อคินกุมขมับพร้อมกับส่ายหัวไม่ต่างจากคุณอัคคีและคุณธาดา ทุกคนพากันหัวเราะเมื่อได้ยินเด็ก5ขวบพูดจาเกินวัยแต่กลับเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากทุกคนในร้าน
"คุณร้องไห้จริงๆเหรอคะ?"
"แค่ฝุ่นมันเข้าตา ฉันไม่ได้ร้องไห้"
"อ๋อ แบบนี้นี่เองว่าแต่คุณเข้าใจฉันใช่ไหม ที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะฉันมีเหตุผล"
"อืม"
จากนั้นสี่หนุ่มก็คุยงานกันต่อส่วนฉันกับไอริจึงเดินออกมาเที่ยวด้านนอกแต่ก็มีบอดี้การ์ดประกบซ้ายขวา ที่สำคัญฉันได้บัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัดมาหนึ่งใบ ของฉันไม่มีอะไรหรอกนอกจากเสื้อผ้าชุดนอน นอกนั้นของหนูไอริทั้งหมด
"เป็นดาราใช้ชีวิตลำบากไหมคะพี่ใจดี"
"จะว่าลำบากก็ไม่ จะว่าสบายเลยก็ไม่เชิง การเป็นดาราต้องมีระเบียบวินัยสูงมากๆค่ะ ทั้งเรื่องกิน นอน การใช้ชีวิตเหมือนต้องอยู่ในกรอบ ไอริอยากเป็นดาราเหรอคะ"
"ไม่ค่ะ ไอริแค่อยากสวย ไอริเป็นผู้หญิงคนเดียวของตระกูล อยากเป็นเจ้าหญิงค่ะ"
"ไอริตอนนี้ก็น่ารักมากแล้วค่ะ โตขึ้นต้องสวยมากแน่ๆ"
"เรื่องนั้นมีคนบอกมาเยอะเหมือนกัน ไอริรู้ตัวดีค่ะ"
เด็กคนนี้อยากขอยืมไปเล่นสักวันจริงๆ พวกเราเดินซื้อของซื้อขนมจนมานั่งพักอยู่ที่ร้านหนังสือ ตอนนี้หนุ่มๆทั้งสี่กำลังเดินตามมา ว่าแต่พวกเขารู้ได้ไง ลืมไปนี่ห้างเขาเนอะ
"ไอริพ่อจะกลับบ้านแล้วนะ แม่แพ้ท้องหนักเลย"
"เด็กคนนี้เคยทำเรื่องดีๆบ้างไหม! ขอมาเกิดก็พอแรงแล้วยังจะทำให้คุณแม่ขาป่วยอีก โตเมื่อไหร่จะส่งไปอยู่ญี่ปุ่นกับคุณทวดเลย!"
คุณอคินส่ายหัวจากนั้นก็อุ้มลูกสาวและให้บอดี้การ์ดขนของตามไป จนเหลือแค่ฉันกับคุณเจเจที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายตาของผู้คน หลายคนจำฉันได้แต่ไม่มีใครกล้ายุ่ง ทีมบอดี้การ์ดยืนคุ้มกันขนาดนี้แม้แต่มดก็ไม่มีเดินผ่านสักตัว
"นี่ค่ะบัตรฉันคืนให้ ฉันซื้อแค่ชุดนอนกับเครื่องสำอางมานิดหน่อยนอกนั้นของหลานสาวคุณทั้งหมดเลย"
"อืม"
เขาตอบแค่นี้จริงๆจากนั้นก็หยิบบัตรใส่กระเป๋าเหมือนเดิม ตลอดทางเขาไม่พูดอะไรเลย มีเพียงนิ้วชี้ที่เคาะพวงมาลัยเบาๆเท่านั้น อาการแบบนี้ฟันธงได้ว่าเขากำลังใช้สมาธิหรือกำลังคิดอะไรอยู่
มาถึงบ้านฉันก็ขอแยกตัวกลับขึ้นไปบนห้องเพื่อเตรียมตัวลงมาช่วยงานบ้านแต่พี่ฝ้ายรีบเบรกเอาไว้ คุณป้ารู้เรื่องที่ฉันถูกแกล้งแล้ว เขาจึงเตรียมลงโทษลูกชายตัวดีในค่ำคืนนี้
เสียงฟันดาบอย่างหนักดังมาจากหน้าบ้าน พี่ฝ้ายจึงรีบพาฉันออกมาดูตอนนี้คุณเจเจกำลังซ้อมฟันดาบอย่างเอาเป็นเอาตาย
น่ากลัวชะมัด!
"ทำไมคุณเจเจต้องซ้อมขนาดนี้คะพี่ฝ้าย"
"เป็นเรื่องปกติค่ะ บนเกาะไม่มีตำรวจ ไม่มีพวกมหาอำนาจ มีเพียงสี่เสาที่ปกครองจึงมีคนหวังลอบสังหารเป็นธรรมดา คุณซาร่าจึงให้คุณเจเจซ้อมดาบ ยิงปืนและการต่อสู้ทุกแขนงเพื่อตั้งรับกับศัตรูค่ะ"
เหลือเชื่อจริงๆ เขาออกลีลาได้ดีมาก หลบหลีกมือสังหารที่ถูกจ้างมาฝึกซ้อมจนฉันมองแทบไม่ทัน
"ใจดีมาหาป้าหน่อยลูก"
"ค่ะ" ฉันรีบสาวเท้าเข้าไปนั่งข้างๆคุณป้า ท่านหยิบยาจีนส่งให้ฉันแถมยังยิ้มหวานจนฉันต้องยิ้มตาม
"อะไรเหรอคะคุณป้า"
"เป็นสมุนไพรจีนบำรุงร่างกาย เอาไปต้ม30นาที แล้วยกไปให้พี่เจเจดื่มหลังฝึกซ้อมเสร็จ อย่าลืมเตรียมน้ำอุ่นเพื่อคลายกล้ามเนื้อด้วยล่ะ"
คุณป้าห้นไปกำชับพี่ฝ้าย ฉันจึงหยิบห่อยาส่งให้พี่ฝ้ายจัดการต่อ แม้จะไม่เข้าใจแต่ก็ต้องทำตามอยู่ดี อยู่ที่นี่เลือกอะไรไม่ได้เขาสั่งอะไรก็ต้องทำ
"คุณใจดีคะ ไปเตรียมตัวเถอะค่ะ"
"ค่ะ" เตรียมตัวอะไรอีกนี่มันจะถึงเวลานอนแล้วนะ หรือให้ฉันเตรียมตัวนอน แต่วันนี้ฉันรู้สึกแปลกๆแม่บ้านและบอดี้การ์ดพากันออกจากบ้านกันตั้งแต่หัวค่ำ
"พวกพี่จะไปไหนกันคะ"
ไม่มีเสียงตอบกลับแต่พวกเธอก้มหัวให้ฉันและเดินจากไป แม้แต่พี่ฝ้ายเองก็รีบยกยาหม้อเทใส่ถ้วยแล้วเดินมาให้ฉันรับเอาไปเสิร์ฟคุณเจเจที่กำลังเดินเปลือยท่อนบนเข้ามาในบ้าน
"อี๋! ทำไมไม่ใส่เสื้อคะ เห็นหัวนมชมพูเลย"
"อยากดูดไหมล่ะ" เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบจากนั้นก็ยื่นมือมาหยิบถ้วยยาจีนขึ้นไปเป่าเบาๆและซดมันจนหมดถ้วย
"หมดหน้าที่ของฉันแล้วขอตัวนะคะ^^"
"เดี๋ยว!"
"อะไรอีกคะ นี่มันจะ3ทุ่มแล้วฉันต้องรีบนอนไม่งั้นหน้าฉันจะโทรม"
"เอาไปเก็บแล้วล้างให้เรียบร้อย อีก20นาทีเอาชุดมาให้ฉันที่ห้องน้ำด้วย"
"ค่าาาาา" ชิ! สั่งเป็นพ่อเลยโว้ยยย
20นาทีผ่านไป
ชุดนอนของคุณเจเจถูกแม่บ้านจัดการเตรียมเอาไว้ให้แล้วแต่ทำไมต้องให้ฉันหยิบเอาเข้าไปให้ด้วยวะ มือตรีนนน ก็มีทำเองไม่ได้หรือไง บ่นไปก็เท่านั้นสุดท้ายฉันก็ต้องทำมันอยู่ดี
เข้ามาในห้องน้ำฉันก็มองไปยังกลุ่มไอน้ำที่ลอยวนเวียนอยู่ทั่วบริเวณจนฉันแปลกใจ แต่พอมองไปที่อ่างฉันก็ต้องรีบทิ้งทุกอย่างเพื่อวิ่งไปหาคุณเจเจ เขานอนแหงนหน้ามองเพดานใบหน้าแดงก่ำ เหงื่อผุดเต็มกรอบหน้าหรือว่าน้ำมันร้อนไป ไข่สุกหมดแล้ว!!
"คุณ!! อย่าตายนะ คุณเป็นอะไรคะคุณเจเจ"
"ร้อน ไม่ไหวแล้วมานี่!!"
"ว๊ายย!!!!"
- Writer
