บทที่17
ไอริตัวแสบ
ทุกคนเครียดมากที่ไม่มีใครหยุดไอริได้เลย ไอริเองก็ไม่ยอมอ่อนลง เธอนั่งคุกเข่าตัวป้อมอยู่กลางห้องโถงจนยูริทนไม่ไหวหันไปมองคิงบอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอเพื่อให้คิงหยิบไม้เรียวออกมา
"คุณยูริครับกระผมว่าค่อยๆคุยกันดีกว่านะครับ"
ยูริไม่ฟังอะไรทั้งนั้นเธอรับไม่เรียวแล้วเดินออกมาหน้าแท่นบัลลังก์ก่อนจะก้มคำนับคุณแม่ของอคิน
"ยูริขอจัดการลูกสาวเองค่ะ เฮียเจเจ เฮียธาดา เฮียอัคคี ยูริขอโทษนะคะที่เลี้ยงลูกไม่ดีก่อนเรื่องให้พวกเฮียทุกวี่ทุกวัน วันนี้ยูริจะขอลงโทษไอริเองค่ะ"
ยูริก้มคำนับค้างไว้จนทุกคนมองหน้ากัน ยูริมือหนักมากแค่ไหนทุกคนก็รู้ดี ไอริมองไม่เรียวสลับกับมองหน้าอคินผู้เป็นพ่อของเธอ อคินหัวใจแทบจะหยุดเต้นเขารักและห่วงลูกยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดแต่ครั้งนี้ลูกสาวทำผิดแถมยังอันตรายถึงชีวิตของตนรวมทั้งผู้อื่นด้วย
ตีสักทีคงจะเข็ด
"ลุกขึ้น!"
"คุณแม่...."
"แม่บอกให้ลุกขึ้น!"
