เมื่อไม่ใช่คนที่เขารัก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูจะไม่ถูกใจเขาเอาเสียเลย เธออุตส่าห์เอาของมาให้ คำขอบใจสักคำก็ไม่มี แถมยังดุเธออีก
ก็ว่าจะไม่ร้อง ก็ว่าตัวเองเลือกมายืนอยู่จุดนี้เอง เจ็บก็ต้องยอมรับ เขาไม่รักก็รู้อยู่แก่ใจมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม วันนี้หัวใจถึงอ่อนแอนัก
เพราะเป็นผู้หญิงธรรมดา มีหัวอกหัวใจ รักได้ เจ็บเป็น ในส่วนที่รักก็ยังคงรัก ในส่วนที่เจ็บนับวันยิ่งเจ็บหนักขึ้นเรื่อย ๆ น้อยอกน้อยใจก็ได้แต่กดมันไว้ ไม่เคยแสดงออกให้เขารู้ พยายามอยู่ในจุดที่เลือกมายืนเองให้ได้ แต่ทำไมยิ่งนานวัน ก็ยิ่งรู้สึกว่า การยืนอยู่จุดนี้มันเจ็บเหลือเกิน
จะทนได้นานอีกสักแค่ไหน ทนแล้วได้อะไร ในเมื่อเขาไม่รัก ไม่เคยใส่ใจ ถามตัวเองว่า...รักเขามากแค่ไหน ถึงยอมอยู่ในจุดที่ เขาไม่เคยเห็นค่า ไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลย
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ไข่มุกขออนุญาตแม่แก้วกลับไปนอนค้างที่บ้านหนึ่งคืน แม่แก้วเห็นดวงตาช้ำ ร่องรอ
