4
1042 Words
จักรินทร์ขยับตัวยืน ฉุดร่างเล็กให้ลุกขึ้นยืนตาม ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายนั่งบนเก้าอี้แทนเธอ แล้วให้อิงนั่งบนตักของตน โอบกอดร่างอิ่มไว้อย่างหวงแหน
“ฟ้าอึดอัดหรือเบื่อหรือเปล่าที่ไม่ได้ออกไปไหน หมกตัวอยู่แต่ในเหมือง” เขาถามตรงๆ มองหน้าหลานนอกไส้ ลุ้นกับคำตอบ
“ไม่ค่ะ ฟ้าไม่เบื่อ ไม่อึดอัด ปกติฟ้าก็ไม่ชอบออกไปไหนอยู่แล้ว แต่ที่อยากไปเพราะเพื่อนชวนค่ะ”
“แล้วเบื่ออาแก่ๆ หรือเปล่า”
เขาถามชิดใบหน้านวลเนียน คลอเคลียจมูกตรงผิวแก้มที่เริ่มร้อนผ่าว
“ไม่ค่ะไม่เบื่อ อาดินยังไม่แก่นะคะ ยังหนุ่มอยู่เลย หล่อเข้มด้วย”
เธอตอบจากใจจริง ลำแขนเล็กโอบรอบลำคอแกร่ง หอมแก้มเขาอย่างเอาใจ
“จริงหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าพูดเอาใจอานะ” เขาหอมแก้มหลานสาวนอกไส้บ้าง
“จริงสิคะ อาดินอายุสามสิบแปด ยังไม่ถือว่าแก่หรอกค่ะ อาดินหล่อและแข็งแรงมากๆ”
เธอตอบเสียงสั่นเล็กน้อย เพราะตอนนี้มือใหญ่สอดเข้าไปในกระโปรงพอดีเข่าของตน ลูบไปตามขาอ่อน จนถึงใจกลางร่างสาว เขาออกแรงเคล้นเนินเนื้อสาว ใช้ปลายนิ้วบดขี้จุดอ่อนไหวของสตรี เธอสะท้านไปทั้งตัว ไม่เพียงแค่นั้น เขายังเลื่อนปลายจมูกไปตามผิวแก้ม มาหยุดนิ่งตรงใบหูหอมสะอาด หยอกเย้ากัดติ่งหูเธอเบาๆ สร้างความสยิวซ่านอีกทางหนึ่ง
“อาดินคะ พอค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไร เธอจึงห้ามเนื่องจากตรงนี้ไม่ใช่ห้องส่วนตัวที่จะดำเนินกิจกรรมทางเพศ
“งั้นไปข้างบนกัน”
อิงฟ้าไม่เกี่ยงงอนกับคำชวนของจักรินทร์ เพราะตอนนี้ไฟปรารถนาโหมกายเธอมากมาย ปล่อยให้เขาอุ้มร่างเธอขึ้นไปยังห้องนอน สานต่อเพลิงสวาทอันเร่าร้อน ลืมเรื่องไปเที่ยวกับเพื่อนในวันพรุ่งนี้สนิทใจ
วันรุ่งขึ้น
รถเบนซ์สปอร์ตของจักรินทร์แล่นมาจอดหน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง พอรถจอดสนิทเจ้าของรถกับผู้โดยสารคนพิเศษก็ก้าวลงมา ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปภายในโรงแรม ทั้งสองรอจินตนากับกลุ่มเพื่อนไม่นานนัก ทั้งหมดก็เดินตรงมาหาจักรินทร์กับอิงฟ้า
“ฟ้า” จินตนาเรียกชื่อเล่นเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่เรียนจบ เจ้าของชื่อยิ้มกว้าง ลุกเดินไปกอดจินตนาอย่างคิดถึง รวมทั้งกิ่งแก้วเพื่อนสนิทอีกคน จากนั้นเธอก็หันตัวไปหาเพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนนามว่าพิบูลย์ กำลังจะกางแขนเพื่อกอดร่างสูงโปร่งของเขา ทว่าเสียงดุเข้มเชิงห้ามปรามของจักรินทร์ดังขึ้นเสียก่อน เขาไม่มีทางให้อิงฟ้ากอดชายอื่นแน่นอน แม้ว่าจะเป็นเพื่อนกันก็ตาม ส่งผลให้พิบูลย์กับอิงฟ้าชะงัก
“ฟ้า” อิงฟ้าหันมาทางต้นเสียง ส่งยิ้มให้โดยไม่ได้คิดอะไร จากนั้นได้เดินกลับมาหาจักรินทร์ แนะนำตัวให้สองฝ่ายได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ หลังจากที่เพื่อนสนิททั้งสามรู้จักจักรินทร์ผ่านการเล่าเรื่องจากอิงฟ้า
“วันนี้จะไปเที่ยวไหนกันล่ะ” จักรินทร์ถาม
“ไปดำน้ำที่เกาะเต่ากับเกาะนางยวนค่ะ จองทัวร์ไว้แล้วค่ะ” จินตนาตอบตามโปรแกรมที่วางไว้
“แล้วมาอยู่เที่ยวกันกี่วัน” จักรินทร์ถามต่อ
“สามคืนสี่วันค่ะอาดิน” คนถูกถามตอบ “แต่ใจจริงอยากอยู่นานกว่านี้นะคะ แต่คนอื่นลางานได้แค่นี้”
“ถ้าวันพรุ่งนี้ไม่รู้ว่าจะไปไหน อาจะพาเที่ยวนะ รับรองว่าสนุกตลอดทริปแน่นอน” จักรินทร์อาสา
“ไม่ขัดข้องค่ะ ถ้าอาดินสะดวก พวกเราก็ไม่มีปัญหาค่ะ ดีเสียอีกที่มีคนในพื้นที่พาเที่ยว” จินตนากับเพื่อนไม่ขัดข้อง แถมยังยินดีด้วยซ้ำไปที่มีจะมีพาเที่ยว
“ตกลงตามนี้นะ พรุ่งนี้อาจะมารับแต่เช้า จะได้เที่ยวได้หลายที่” จักรินทร์สรุป
ระหว่างนั้นชายผิวคล้ำร่างเตี้ยได้เดินเข้ามาในโรงแรม ในมือถือแผ่นป้ายโลโก้ของบริษัททัวร์ เพื่อให้ลูกค้าที่จองทริปทัวร์รู้ว่า เขามารับไปยังท่าเรือตามนัดหมาย กิ่งแก้วมองเห็นชายคนดังกล่าวถือป้ายบริษัททัวร์แล้วกวาดตามองไปรอบๆ ประสบการณ์ที่เดินทางไปเที่ยวทะเลและดำน้ำบ่อย ทำให้เธอรู้ว่า ถึงเวลาออกเดินทางไปเที่ยวโลกใต้น้ำแล้ว
“พี่คนนั้นคงมารับเราไปขึ้นเรือ เราไปกันเถอะ” กิ่งแก้วพูดขึ้น ทุกคนจึงหันไปมองชายคนนั้น
“ท่าทางจะใช่” จินตนาพูดขึ้น “อาดินค่ะ พวกเราไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
“เที่ยวให้สนุกนะ” จักรินทร์ยิ้มให้กับทุกคน ก่อนจะหันหน้ามาทางอิงฟ้า “ฟ้า เย็นนี้อาจะมารับตอนหกโมงเย็นนะ อาจะพาฟ้ากับเพื่อนไปกินร้านอาหารขึ้นชื่อของจังหวัด อร่อยอย่าบอกใคร”
“ค่ะอาดิน ฟ้าไปก่อนนะคะ เย็นนี้เจอกันค่ะ” อิงฟ้าล่ำลาอาหนุ่มเสียงหวาน ยิ้มสดใสร่าเริง โบกมือให้เขาแล้วเดินตามกลุ่มเพื่อนไปยังนอกโรงแรม ขึ้นรถสองแถวที่ทางบริษัททัวร์ดำน้ำจัดเตรียมมารอรับ โดยมีสายตาของจักรินทร์มองตามรถคันนั้นจนลับสายตา
สาเหตุที่จักรินทร์ยอมให้อิงฟ้าไปเที่ยวกับเพื่อนอย่างไม่กลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย แล้วไม่ทำให้เธอรู้สึกว่าถูกคุมความประพฤติ ไปไหนมาไหนต้องมีคนติดสอยห้อยตาม จักรินทร์ให้อิสระกับเธอ โดยการปล่อยให้ไปเที่ยวกันตามประสาเพื่อน ทว่าเขาได้ส่งคนแฝงเข้าไปเป็นนักท่องเที่ยวกรุ๊ปเดียวกับที่อิงฟ้าและเพื่อนไป คอยจับตาดูเธออยู่ห่างๆ ไม่ให้รู้ตัว
แค่นี้อิงฟ้าก็ไปจากเขาไม่ได้ แล้วไม่มีวันหนีเขาไปอีกคนด้วย...
- Writer
