The Mafia Teens

TMT - 8 : The Chance

THE TIME I heard Zeus the information, I immediately contacted Stravens and others and told them what we found out. Matapos naming kumain ng dinner sa baba ay nagpasama ako kay Sere at Daph na magpunta sa kwarto upang kami ay makapag-usap, ngayong gabi ay kailangan naming magtungo kila Stravens upang pag-usapan ang plano ngunit malabong ang mga bagay na naiisip ko kahit na tumakas man kami ngayon ni Sere. Nasa Cebu pa rin sila Dwight, Zeus at Coco at wala akong maisip na dahilan upang makaalis kami ng Manila bukas na bukas din.

“What's going on?” Daphnise asked me confused. She’s staring at me, waiting for my answer.

“We need to go to Cebu tomorrow.” Tumingin ako sa kaniya. “Daph, do you still studying your parents computer? Do you have knowledge of being Mafia Eye?” Sa pagkakaalala ko sa mga naikukwento ng parents ko noon, ang mga magulang ni Daphnise ang mga taong nagiging mata nila sa bawat mission by using computer and chips connected to those doer of the mission.

“I do, I can even be worst than it.” Taas ang noo na ngumiti si Daphnise. Umupo siya sa isang stool na hinatak niya sa tabi ng side table ko. “Dad taught me everything he knows.”

“Then, you'll be our eyes.” Sandali pa akong nag-isip bago muling humarap kay Daphnise. “Daph, you need to tell us our parents that we are leaving tomorrow for vacation. Two days I guess, kapag sinundo tayo nila Stravens paniguradong wala na silang magagawa pa.”—This is the only thing I know.

“Alright, then pretend we haven't prepared our things tomorrow but let's prepare it now.” Tumayo si Sere at lumabas ng silid ko. Ganoon din si Daphnise matapos akong hawakan sa balikat at magpaalam. Naiwan akong bigla pa rin sa sinabi ni Zeus. What will happen next? This kinda surprised me completely.

***

MAAGA akong bumangon sa kama kinaumagahan. Batid kong ganitong oras ay gising na sila Mommy at Daddy kaya naman bumaba ako at nagtungo sa dining ngunit wala akong naabutan doon. Ganoon na lamang ang pagtataka ko kaya naman nagpunta ako sa kwarto ng mga magulang namin upang tignan kung nandoon sila, nanibago nang bahagya dahil sa araw-araw na buhay namin ang gising ng parents ko ay ala singko ng umaga, kahit na anong oras pa sila umuwi ng gabi.

“Today?” wika ni Dad na siyang una kong narinig mang makalapit ako sa kanilang silid. Bahagyang nakabukas ang pinto kaya namab naririnig ko ang usapan nila.

“Oo nga, dinala na raw sa hospital ang mommy. Kinakabahan ako. Bilisan mo na.”

“Yeah wait, calm down.”

Kumatok muna ako nang dalawang beses bago binuksan ang pinto. “Aalis po kayo?” tanong ko nang may pagtataka, but at the same time bahagya akong nabunutan ng tinik sa dibdib dahil sa nalaman. “Bakit ho?” tanong ko ulit, narinig kong binanggit ni Mommy ang mom niya and worst is ‘dinala sa hospital’ kaya naman kahit na naginhawaan akong aalis ang parents ko ay bumigat din ang loob ko.

“Nag-seizure ang Mami Martina niyo, kaya kailangan namin siyang puntahan sa Hongkong.” Mom is pertaining our grand monther, Martina Falcon. Anak niya si Mom. “Kinakabahan na ako, Seki bantayan mo ang kapatid mo ah? Baka mag-stay kami ng dad mo doon, I don't know when we will go back, but I promise na makaisang linggo lang ay babalik din kami.” Isa-isang itinutipi ni mommy ang mga damit nila ni dad habang inilalagay sa itim na suitcase.

“Mom, i'm not a kid.” Lumapit ang kararating lang na si Sere sa amin. Umupo siya sa gilid ng kama kaya naman tumabi ako sa kaniya. “You're leaving today?” Sere asked again.

Tumango si Mommy. “Biglaan, pero tatawag kami ng dad niyo sa inyo every minute. Papupuntahin ko rin ang Uncle Zack niy—”

“Mom, okay lang ho kami. Hindi na po kami bata, may anak din si Tito Zack na dapat alagaan at may trabaho sila ni Dad sa opisina maging sa underground world. Sere and I will be okay.” I’m not telling because we have plan to go to Cebu, but i'm telling this because I want my parents to stop treating us like a seven year old kid anymore. I haven't prove them anything yet and i'm still relied to mg parents, but I am a man and no longer a kid. Ngumiti ako upang pagaanin ang loob ng mommy at ipakita sa kaniya ang sinsero ko sa mag sinasabi.

“Wife, you don't have your kids anymore. That two person in front of you were now a man.” Nanatilimg nakatayo si daddy habang isa-isang kumukuha ng damit sa wooden drawer.

“Ayan, kaya lalaking sutil ang anak mo.”

“Insane.”

Natawa kami ni Sere dahil sa pinag-uusapan nila. “We'll be okay, Mom. Nandirito rin si Daphnise kaya tatlo kaming magkakapatid na maiiwan. Don't worry about us, just say ‘hi’ for us to Mami Martina.”

”Alright then...” tila nagdadalwang isip pa ang mommy habang nabitin ang sasabihin, “Fine, I had three man now.”

Matapos ang mahabang usapan namin sa kwarto ay nagdesisyon kaming sabay-sabay na kumain sa dining. Ginising ko na si Daphnise at ipinabatid na aalis ang mga magulang namin. Maging siya ay nalungkot sa dahilan ng pag-alis ng parents namin, hindi ko tuloy lubos maisip kung magagawa kong magsinungaling sa mga magulang ko sa susunod na araw. Matapos kaming sabay-sabay na kumain ay agad kaming nagbihis at hindi na sumama pa sa paghatid sa airport, hindi naman na nagtanong ang mga magulang namin dahil alam nilang mayroon pa kaming pasok ni Sere.

“What we will going to do now?” Daphnise asked me. Magkakasama kaming naupo sa couch dito sa sala. “Tinawagan ko na sila Stravens para magpunta dito ngayon.”

“We wil go to Cebu today, buong gabi kong pinag-isipan ang mga dapat nating gawin. We will help Zeus finding the lost painting of his ancestors.” Kagabi ay pinag-isipan kong mabuti ang mga plano bago matulog. Sa tingin ko naman ay aayon sa plano ang mga susunod na mangyayari.

“Then let's go, we shouldn't waste our time. Ilang oras nalang ang meron tayo. Mahabang oras pa ang igugugol natin sa byahe. Come on!” Tumayo si Daphnise matapos pumalakpak nang dalawang beses at tumawa. Natawa na lamang din ako at magkakasabay kaming nagtungo sa sari-sarili naming silid upang mag-asikaso ng sarili at kaagad ay byumahe.