เมื่อคุณอาผู้แสนอ่อนโยน เอาอกเอาใจเก่งเป็นที่หนึ่ง กลายเป็นคุณอาจอมหื่น! คงไม่ได้ออกไปไหนทั้งวัน ถึงเขาจะหยุดอยู่แค่ภายนอกเท่านั้น ด้วยกลัวว่าเธออาจยังไม่พร้อม เช่นเดียวกับตัวของเขาเอง
ในช่วงเย็นอิงฟ้าเลยแอบย่องเข้าบ้านไปหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยนสองสามชุด พอเห็นว่าคนที่บ้านยังไม่มีใครกลับมา เธอค่อยกลับบ้านคุณอา มานั่งกินขนม เปิดทีวีดู ทำงานผ่านโทรศัพท์มือถือ
ส่วนคนที่บอกว่าไม่ยุ่ง พร้อมยกเวลาทั้งหมดให้กับเธอ ยังคงวางโน้ตบุ๊คไว้บนโต๊ะกระจกสีดำในห้องรับแขก พอเสียงกริ่งประตูบ้านดัง เขาก็ออกไปรับเอกสาร
ดวงตาคู่สวยมองผ่านประตูที่เปิดอ้ากว้างออกไป เจ้าของร่างสูงในเสื้อยืดกางเกงสามส่วนยืนคุยกับพนักงานส่งของไม่กี่คำ เธอละสายตาจากแผ่นหลังกว้างกำยำเมื่อสายโทรศัพท์เข้า เป็นสายสำคัญซึ่งจำเป็นต้องรับเพราะโดนโทรจิกมาตั้งแต่เช้า
[อ้าว ชะนี! วันนั้นบอกไม่เอา วันนี้ยังไงของมึงล่ะ]
“ไว้ค่อยคุยได้ไหม... กูอ
