6-1 ที่ปลอดภัย
1007 Words
6
ที่ปลอดภัย
เมื่อหลานคนเดียวของบ้านไม่สบายจนต้องแอ็ดมิทโรงพยาบาลเอกชน งอแงอยู่ในอ้อมกอดคุณตาคุณยาย ป่วยเป็นไวรัสในระบบทางเดินหายใจซึ่งนับว่าเป็นโรคติดต่อรุนแรงในเด็กเล็ก ลูกชายคนโตทั้งสองสบโอกาสตอนพ่อแม่ไม่อยู่บ้าน โทรเรียกเพื่อนมาสังสรรค์ในห้องรับแขกกว้างขวาง
พีระพงษ์ได้รับข้อความจากเจ้าตัว จำต้องเป็นธุระให้เพื่อนบ้าน เลิกงานไปรับหญิงสาวมาจากออฟฟิศ คอยเป็นไม้กันหมาให้ในบ้าน เต็มไปด้วยหนุ่มช่างกว่าสิบชีวิต ต่างคนหิ้วเหล้ามากลมใหญ่ เปิดเพลงปลุกใจเสียงดังเซ็งแซ่
คุณอาหนุ่มในเชิ้ตหล่อเหลาสีกรมท่า เดินตามลูกสาวเจ้าของบ้านไปถึงห้องครัว ก้มลงมองความอึดอัดใจบนวงหน้าเรียวไข่ที่แต่งแต้มเครื่องสำอางอ่อน ด้วยความรู้สึกไม่ต่าง เมื่อได้ยินเสียงเฮฮาของหนุ่มช่างยนต์
ความคิดไม่ดีผุดวาบเข้ามาในหัว ข่าวข่มขืนที่ได้อ่านผ่านสายตามาก็มีไม่เว้นแต่ละวัน เพราะบ้านเมืองกฎหมายอ่อนแอ
“ทำกับแกล้มให้พี่ชายกินเหล้าหรือ? พ่อแม่รู้ไหม...”
“อาพีอย่าบอกพ่อนะ ฟ้าไม่อยากมีปัญหากับพี่เขา”
“อาไม่ใช่คนขี้ฟ้องหรือเปล่า...”
หญิงสาวสับหมูยอด้วยมีดคม นำทั้งหมดใส่จาน เผลอนึกถึงจูบเมื่อวันก่อน ใบหน้าของเธอเห่อร้อนขึ้นมา หลุบตามองไปทางริมฝีปากหนาหยักได้รูปบางกระจับอมแดงชมพูของคุณอา พอถูกจ้องกลับ เธอเปลี่ยนเรื่องไป
“ฟ้าบอกเอาไว้ก่อน พี่เขากินเหล้าที่บ้านน่ะดี จะได้ไม่ไปทำเสียงดังที่อื่น”
“ฟ้า...” ในน้ำเสียงเข้มขึ้นเรียกคนที่กำลังจัดการกับยำหมูยอในจานพลาสติก เพื่อจะนำไปให้พี่ชาย เธอสวมเดรสทำงานสีขาวเข้ารูป สมส่วนเอวคอดบาง ที่เขาเคยกอดจับ อิงฟ้าเอวเล็กตัวบางแค่โอบแขนข้างเดียวมิดชิด
ริมฝีปากสีชมพูหวานของเธอดูน่ารักสดใส สีเดียวกับแก้มนวลแดงชมพู ขณะเอี้ยวกลับมามองเขา
“ไม่กลัวหนุ่ม ๆ ขี้เมาหรือ? เวลาเมา ฟ้าเองก็ไม่มีสติ ถ้ามีคนเมามาบุกห้องทำไง”
“ฟ้าล็อกประตูเรียบร้อยดีค่ะ แล้วใครจะเข้ามา น้องสาวฟ้าก็อยู่อีกหลัง ฟ้าไปนอนกับน้องสาวประจำ ที่บ้านอยู่กันตั้งหลายคน เดี๋ยวป้ากับลุงกลับมาดึก ๆ”
“ไม่รู้ตัวหรือว่าเป็นคนสวย...”
คนถูกชมนิ่งงันไป มองเห็นความเป็นห่วงของคุณอาผ่านใบหน้าเคร่งขรึม ถึงแม้ว่าเธอจะพูดออกมาเองว่าไม่มีอะไร พี่ชายทั้งสองคนของเธอเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เธอก้มหน้าลงจัดวางอาหารต่อ ตอบเสียงอ่อน
“รู้ค่ะ...”
“ขนาดอายังอดใจไม่ไหว ถ้าเป็นคนอื่นล่ะ? เกิดเมาหน้ามืดตามัวขึ้นมา แน่ใจนะว่านอนคนเดียวได้ ไม่กลัวใครย่องเข้าห้อง...”
อิงฟ้าส่งสายตาเย็นชาแทนคำตอบ แต่เธอไม่ได้ผลักไสไล่ส่งเขาอย่างเคย
ดูเหมือนว่าคุณอายังเก็บงำความลับของบ้านหลังนี้เอาไว้เยอะ เธอคงต้องเกรงใจเขาจริง ๆ ทำไมเธอต้องส่งข้อความไปบอกเขาก็ไม่รู้
“ฟ้าอยู่คนเดียวมาตั้งนาน ถ้าฟ้าไม่สบายใจ ฟ้าก็ไปนอนกับอีเปรี้ยว”
“อ้อ หรอ...” ชายหนุ่มโล่งใจไปได้เปลาะหนึ่ง แต่เห็นว่าพักหลังมานี้เพื่อนสาวสองของเธอไม่ค่อยว่างมาหา ต้องจัดการธุระประปรังมากมายเรื่องคุณป้า อิงฟ้าเลยอยู่คนเดียวเป็นประจำ
อาหารหน้าตารับประทานเรียบร้อยดี จานลายดอกไม้ใบใหญ่แยกเป็นเมนูยำ มีกับแกล้มอีกสองจานเป็นถั่วทอดคั่วเกลือโรยหน้าด้วยผักและพริกขี้หนูสดซอยเป็นแว่นเล็ก ๆ มะนาว เกลือ แยกในถ้วยเล็กอีกใบ
พีระพงษ์จำที่เธอเถียงคุณแม่ว่าทำกับข้าวได้ เรื่องค่าตัวไม่น่าจะใช่ยี่สิบบาทแน่ เขาเกิดน้ำลายสอ อยากได้ส่วนแบ่งของตนบ้าง
“ฟ้าทำกับข้าวให้อากินบ้างสิ อายังไม่เคยได้ชิมฝีมือฟ้าเลย”
“เครื่องยำหมดแล้วค่ะ ฟ้าไม่ได้ซื้อมาเผื่ออาพี”
“คนอุตส่าห์ไปรับไปส่ง มาคอยดูแลลูกสาวให้ทุกวัน ฟ้าทำของกินอร่อย ๆ ให้เพื่อนพี่ชายตั้งหลายคนกิน อาพีควรได้กินมากกว่าพวกเขาสิครับ”
“ใครขอให้อาพีมาคอยดูแลฟ้าล่ะคะ บทอาจะมา อาก็มาเอง ฟ้าบอกไม่ต้อง ๆ ฟ้าเกรงใจ อาฟังใครที่ไหน”
“ฟ้าไม่รังเกียจอาจะมาบ่อย ๆ ฟ้าเป็นคนส่งข้อความมาบอกอา แปลว่าอาปลอดภัย... สำหรับฟ้า”
หญิงสาวเงียบไป ต้องยอมรับว่าเธอไม่ได้รังเกียจสัมผัสและจุมพิตของเขา เธอสามารถที่จะหลับใหลในอ้อมแขนของเขาโดยไร้การระแวดระวังภัย
ในความเงียบของห้องครัวโล่งกว้าง ร่างสูงชะลูดในเชิ้ตหล่อเหลา กลิ่นหอมสุภาพอย่างผู้ใหญ่มอมเมาหญิงสาวให้ยากต่อการอดทนข่มกลั้นใจ พอเขาแย่งหยิบชิมอาหารในจานของพี่ชาย เอาถั่วเข้าปาก เธอก็ยอมตามใจ
ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอไม่มีใครต้องเป็นฝ่ายพูด
เมื่อร่างสูงโน้มลงหา ดวงตาคู่สวยคอยมองตามริมฝีปากนุ่มนวล ราวกับว่าต้องการอะไรบางอย่าง เธอเคยได้รับมันพร้อมรสชาติแสนหอมหวาน นุ่มละมุนชวนฝัน
คุณอาหนุ่มคงไม่เกรงใจ จะช่วงชิงอีกสักหนึ่งจูบจากสาวน้อย ทว่า...
“กับแกล้มพี่ชายได้หรือยัง? อิงฟ้า!” เสียงเรียกดังผ่านประตูมา สองคนรีบผละออกจากกัน
หญิงสาวมองขวับไปข้างหลัง ถึงจะถูกกั้นกลางไว้ด้วยแผงอกกว้างทำให้มองไม่เห็นคนเมาขี้โมโหข้างนอก เธอตะโกนกลับไปบอก “ได้แล้ว ๆ!”
- Writer
