“อะไรปลุกลูกชายป๊าตื่นมากินข้าวเช้าพร้อมป๊าได้เนี่ย” คุณพิชิตเงยหน้าแซวลูกชายที่กำลังเดินเข้ามาในห้องอาหารของโรงแรมที่ตั้งอยู่ภายในคาสิโน
“ป๊ากลายเป็นคนขี้แซวตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” หมากหัวเราะถาม ก่อนจะตอบข้อสงสัยในคำถามของพ่อ“วันนี้หมากมีประชุมที่โรงแรมรวบวันเดียวเลยสองที่ เลยนัดกันเช้าหน่อยครับ”
“ลูกบ้านนี้นี่ขยันทำงานจริง ๆ ลูกชายคนโตเปิดบริษัทเป็นว่าเล่น ลูกสาวคนเล็กก็เปิดโรงเรียนใหญ่โต แล้วดูลูกชายคนรองแทนที่จะทำแค่ผับกับคาสิโนต่อจากฉัน สงสัยงานมันน้อยไป แล่นไปเปิดโรงแรมกับเพื่อนอีก 2 สาขา ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้อุ้มหลานซักที” คุณพิชิตหันไปบ่นกับลูกน้องคนสนิทที่ยืนหัวเราะอยู่ข้าง ๆ
“โอ๊ยป๊า ไปขอเฮียนู่นเลยหลานอ่ะ ปล่อยหมากไปก่อน” หมากหัวเราะพ่อที่บ่นแบบนี้แทบทุกครั้งที่เจอกัน
“ถามจริง ๆ นะอาตี๋ ไอ้ที่ควง ๆ อยู่เนี่ย ไม่มีตัวจริงบ้างเลยหรอ” คุณพิชิตถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อย่างแรกนะป
