หมากยืนท้าวศอกข้างนึงลงบนเคาท์เตอร์บาร์ ส่วนอีกข้างยังคงถือโทรศัพท์ในมือและเปิดหน้าจอแชทค้างไว้ สายตาคมกริบจ้องมองพู่กันอย่างไม่วางตา ในขณะที่หญิงสาวตรงหน้า ยังคงเบิกตากว้าง อ้าปากค้างด้วยความตกใจไม่หาย
พู่กันมองตามหมากที่กำลังก้มลงพิมบางอย่างในโทรศัพท์ ก่อนจะตามมาด้วยแรงสั่นสะเทือนจากโทรศัพท์ของเธอเอง แม้ในใจจะคิดว่า นี่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่เธอก็อดใจที่จะกดเปิดข้อความขึ้นมาอ่านไม่ได้
MP : ปิดปากได้แล้วยัยตัวแสบ น้ำลายหกแล้วครับ
“เฮีย...เฮียหรอ...ใช่หรอ” พู่กันถามออกมาลอย ๆ เหมือนยังเรียกสติกลับมาไม่ได้
“ครับ เฮียเอง” หมากยิ้ม “จะคุยกันตรงนี้ หรือจะไปคุยกับเฮียที่ห้องทำงาน” หมากให้อีกคนตัดสินใจ
พู่กันหันมองไปที่บาร์เทนเดอร์ทั้งสองคน ซึ่งตอนนี้ไปยืนหลบมุมลุ้นกันอยู่อีกด้านเรียบร้อย ส่วนเพื่อนทั้งสองคนของหมาก ก็กำลังนั่งจิบวิสกี้ดูละครฉากสำคัญอยู่ที่โต๊ะ
“ว่าไงครั
