ภัควัตก้าวเท้าตามคนที่เดินนำลิ่วๆ เข้าห้องก่อนแทบไม่ทัน นี่ริตาคิดว่าตัวเองหงุดหงิดเป็นคนเดียวหรือไงนะ เขาเองก็หวิดจะต่อยเพื่อนรักหลายรอบเหมือนกัน รู้ว่าริตานอนห้องเดียวกับเขาแล้วแทบจะมาอุ้มเจ้าตัวไว้เชียว จะห่วงอะไรนักหนา เขานี่มันมารร้าย หรือไง ใครๆ ถึงได้เป็นห่วงริตาจนออกนอกหน้าทั้งนั้น นึกโกรธคนตัวเล็กที่ก่อนหน้าทำเป็นออเซาะนายปู่ จนเขาหลุดปากว่าประชดว่าไม่งามไปหลายประโยค ได้ผลอย่างที่เห็น แม่คนตัวดีกล่าวราตรีสวัสดิ์นายปู่แล้วเดินหนีเขาลิ่วๆ มาเชียว เขาจำได้นี่ว่าเคยบอกริตาไม่ให้สนใจชายอื่นมากกว่าเขา ไม่งั้นจะมาเสียใจทีหลังไม่ได้ ใครจะอดทนได้ล่ะ ตอนอยู่กับคนอื่นเจ้าตัวทำท่ายังกับต้นไม้ได้น้ำ แต่พออยู่กับเขาทำท่ายังกับจะโดนฆ่า มันน่านัก
“นี่ ใครใช้ให้เดินหนีมาอย่างนี้หือ” เขาตวาดคนที่เดินมาก่อนถึงกับหันมาขึงตาใส่ทันที
“ไม่มีใครใช้ค่ะเดินเอง”
“อย่ามาต่อล้อต่อเถ
