เจนนีสส่งยิ้มอย่างสุภาพพอเป็นมารยาทให้กับท่านดยุค เธอเลือกจะมองข้ามถ้อยคำของเขาไป ก่อนจะส่งเสื้อสีขาวอีกตัวให้เขาดู
“เสื้อตัวนี้น่าจะบ่งบอกความเป็นท่านได้อย่างดีเยี่ยมเลยนะคะ..”
ความเย็นชาที่เสมอต้นเสมอปลายของเจนนีสมันทำให้มาทอสหลุดขำออกมาเบาๆ เขายกมือขึ้นมาเท้าคางเพื่อที่จะมองหน้าเธอจากมุมนี้ให้ถนัดมากยิ่งขึ้น
“บอกเลยว่ายิ่งเจ้าไม่สนใจ มันยิ่งทำให้ข้ารู้สึก..อยากเอาชนะ”
เธอไม่ชายตามองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ เจนนีสหยิบเสื้อที่ปักค้างเอาไว้ขึ้นมาปักต่อ
“ในเมื่อท่านเห็นชุดที่ข้ากำลังทำ และเห็นแล้วว่ามันทำไปได้ถึงไหนบ้างเช่นนั้นยามนี้ท่านดยุคก็ควรจะออกไปจากร้านตัดเสื้อของข้าได้แล้วค่ะ”
“ไล่ข้าอีกแล้วนะ ทีคราวที่แล้วที่เจ้าไปบ้านของข้า ข้ายังไม่ไล่เจ้าออกไปเลย มีแต่เจ้าที่รีบร้อนวิ่งออกไป”
เขาลุกขึ้นมาที่จะวางมือเอาไว้บนโต๊ะเพื่อเก็บกักร่างกายของเจนนีสเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา มาทอสเลื่อนมือของเข
