นี่มันเหมือนกับเหตุการณ์เดจาวูเลย มันคือเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้วครั้งหนึ่ง การที่เธอเดินข้ามผ่านบันไดวนที่สูงชันและหรูหราเช่นนี้ขึ้นไปหาท่านดยุคที่รอคอยอยู่ชั้นบน เพียงแต่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นเธอมีพ่อบ้านที่เดินนำอยู่ด้านหน้า แต่ทว่าครั้งนี้ไม่มีใครเดินนำ มีเพียงตัวของเธอเองเท่านั้นที่จะต้องพาเธอไปยังห้องนอนและห้องทำงานที่ท่านดยุคได้จัดเตรียมเอาไว้ให้
เจนนีสกำลังจมอยู่กับความคิดมากมายอยู่เพียงลำพังในขณะที่ทั้งสองเท้าก้าวขึ้นบันไดที่ทอดยาวแห่งนี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เธอเดินมาจนถึงหน้าห้องของท่านดยุคและห้องถัดไปคือห้องนอนของเธอ เจนนีสลังเลว่าจะเอาเช่นไรก่อนดี เธอควรจะไปหาเขาพร้อมกับทักทายก่อน หรือว่าควรจะเอากระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองเข้าไปเก็บ และเมื่อชั่งใจอยู่ได้สักพักเจนนีสก็เลือกที่จะนำกระเป๋าเสื้อของตัวเองไปเก็บเอาไว้ก่อน แล้วเธอค่อยเดินไปทักทายเขาอย่างเป็นทางการและเริ่มต้นการทำงานในวันแรก
