Wild Nights with Noah Madrigal-SSPG [NOAH MADRIGAL SERIES5]

Chapter 10

NOAH:

DAYS passed. Naging abala ako sa kumpanya at nagpatuloy pa rin ang relasyon namin ni Marga.

Kaming dalawa ang humarap sa media noon para ianunsyo ang tungkol sa kasal namin na hindi matutuloy. Marami ang nanghihinayang pero laking pasalamat namin na mas marami ang nakakaintindi sa paliwanag naming dalawa ni Marga na gusto muna naming sulitin ang relasyon namin bilang magkasintahan bago magpakasal at bumuo ng pamilya.

Naging maayos din ang pag-uusap namin ni Tito Devon tungkol sa issue. Mabuti na lang at mabait ito at matalik na kaibigan ng Daddy. Pero nakiusap siya na hwag kong iiwanan ang anak niya dahil hindi niya kayang mawalan ng anak.

Palakad-lakad ako dito sa gilid ng pool na may dalang alak. Malalim na ang gabi at tulog na rin ang mga kasama ko dito sa mansion. Pumayag nga si Marga na reschedule ang kasal namin pero. . . hindi naman ito pumayag na maghiwalay kami. Kaya naman hindi ako makaalis ng bansa para puntahan si Jen.

Natatakot kasi ako sa maaaring gawin ni Marga kapag napag alaman nitong umalis ako ng bansa at may ibang babaeng pinuntahan doon. Araw-araw pa naman siyang tumatawag at pinupuntahan din ako sa kumpanya para dalhan ng lunch ko o ayahing mag-dinner kami sa labas kaya wala akong takas.

Hindi ko na rin natatawagan si Jen. Pero palagi naman akong ina-update ni Kuya Haden ng sitwasyon nito. Alam na rin nila na hindi pumayag si Marga na maghiwalay kami. Kaya siya na lang ang gumagawa ng paraan para mapanatiling nasa maayos ang kalagayan ni Jen sa Istanbul.

Nawalan na rin ako ng gana sa mga babae. Ewan ko ba. Parang naumay na ako bigla. Kahit nga kay Marga ay wala akong karoma-romansa dito. Hanggang french kiss lang at yakap ang naibibigay ko sa kanya. Parang maski si buddy ay wala ng kagana-ganang tumayo para makipag sagupaan. Kaya kapag lumalabas kaming magkakapatid ay hindi na ako kumukuha ng babae ko. Kaya madalas ay tinutukso ako nila Kuya Drake at Darren na humihina na raw ako sa babae.

Magmula noong umalis si Jen ay nawalan na rin ako ng ganang mambabae. Siya kasi ang hinahanap ko. Aminin ko man o hindi? Si Jen lang ang hinahanap ng katawan ko. Kaya marahil nawalan na ako ng ganang makipag landian sa iba. Kahit maging kay Marga. Kaya naman nakakasiguro akong. . . si Jen ang gusto kong makasama.

Sunod-sunod kong nilagok ang alak na dala ko kasabay ng pagtulo ng luha ko. Mis na mis ko na si Jen. Bawat araw na lumilipas na hindi ko siya nakikita ay para akong nasasakal. Ang bagal umusad ng oras para sa akin. Gustong-gusto ko na siyang puntahan pero. . . hindi ko naman magawa.

Napapitlag ako na mag-vibrate ang cellphone ko sa bulsa. Kunot ang noo na hinugot ko ito at napahingang malalim na mabasang. . . si Marga ang caller.

"Ahem! Babe?" aniko na inilapat ang cellphone sa tainga ko.

"Hi, babe. What are you doing?" malambing tanong nito.

"Wala naman, babe. Nagpapahangin lang. Hindi dalawin ng antok eh," sagot ko na napatungga sa alak ko.

"Is there something bothering you, babe? Puntahan kita?"

"No, it's okay, babe. Malalim na ang gabi. Magpahinga ka na d'yan." Sagot ko na ikinahinga nito ng malalim.

"Babe, I'm your fiance. Kung may problema ka? Pwede mo akong masandalan." Maalumanay nitong saad.

Mapait akong napangiti na bumuntong hininga ng malalim. Paano ko ba sasabihin sa kanyang gusto ko ng puntahan si Jen at mis na mis ko na siya? Tiyak na magwawala ito at hindi matatanggap ang gagawin ko. Baka mamaya ay totohanin na niya ang banta niyang magpapakamatay siya sa oras na iwanan ko siya. Hindi ko kaya 'yon. Mahal ko rin naman si Marga. Mahal na mahal ko siya bilang kaibigan ko at para na ring nakababatang kapatid ko.

"It's about business, babe. Wala 'to. Magpahinga ka na d'yan, hmm?" sagot ko. "Sige na, goodnight."

"Okay. Goodnight too, babe. I love you," malambing saad nito.

"I love you too. Goodnight, babe."

Napahinga ako ng malalim na ibinaba na ang linya. Para akong kinukurot ng kunsensya ko na sinasabihan ko siya ng I love you pero hindi bilang isang nobyo. Kundi bilang kaibigan lamang. Pinipilit ko naman ibaling sa kanya ang nadarama ko para kay Jen pero. . . hindi ko talaga magawa-gawa.

"Noah, good that you are here."

Napalingon ako mula sa likuran ko na marinig si Kuya Haden na humahangos palapit da akin. Kunot ang noo na hinintay ko itong makalapit. May dala pa itong folder na naka-police uniform. Mukhang hindi pa siya nakakauwi sa itsura nito.

"Kuya, anong meron?" takang tanong ko na hinihingal pa itong tumayo sa harapan ko. "Drink?"

"Thanks, dude." Anito na inabot ang alak na iniabot ko. "Urghh fvck."

Mahina akong natawa na napamura pa ito na humagod sa lalamunan ang init at pait ng iniinom ko.

"Anong meron, Kuya? Napasugod ka," aniko na inabot muli ang alak na bigay nito pabalik.

"Let's go inside. I have something important to tell you," anito na inakbayan ako.

Napatango na lamang ako na sumunod ditong inakbayan din ito papasok ng mansion. Nagtungo kami ng sala magkatabing naupo ng mahabang sofa. Binuksan naman nito ang folder na dala kaya inilapag ko na muna ang bote ng alak na hawak ko sa center table.

"Noah, ano bang alam mo kay Jen? Do you even know what is her full name?" paninimulang tanong nito na ikinalunok ko.

Naipilig ko ang ulo na inalala kung ano nga bang alam ko kay Jen? Napapikit ako na napahilot sa sentido. Damn. Oo nga. Ano nga bang alam ko sa kanya? Ni hindi ko matandaan kung sinabi ba niya sa akin ang full name niya dati. Noong panahong magkasama kami ay wala akong naitatanong sa kanya ng tungkol sa personal niya. Wala naman kasing ibang nasa isipan ko noon kundi ang angkinin siya nang angkinin fvck!

"A-ano 'yan, Kuya?" utal kong tanong na may inilabas itong mga lumang larawan sa folder at ilang papeles.

Napahinga ito ng malalim na napahilamos ng palad sa mukha. Lumarawan din ang kakaibang lungkot sa mga mata nitong napatitig sa akin. Sunod-sunod akong napalunok na binundol ng kakaibang kaba sa dibdib ko. Sa lahat ng mga kapatid ko kasi ay si Kuya Haden lang ang matino at hindi nagbibiro pagdating sa mga importanteng bagay.

"Noah, tell me. Naaalala mo pa ba ang kabataan mo?" seryosong tanong nitong ikinapilig ko ng ulo na marahang tumango.

"Yeah, oo naman, Kuya."

Napabuntong hininga ito na tila kay laki ng problema niya.

"Dude, noong nasa bahay ka pa lang. Anong mga naaalala mo?" muling tanong nito.

"Kuya, ano bang pinupunto mo?" kinakabahan kong tanong.

"Kasi, Noah. May kapatid pala si Jen na naglayas noong bata pa siya. Hindi ba't naglayas ka rin noong bata ka pa? 'Yong probinsya na pinanggalingan mo. . . hindi ba sa Romblon iyon? Na probinsya din nila Jen." Saad nito.

Para akong binuhusan ng nagyeyelong tubig sa narinig. Nalulutang ako na inaalala ang lahat. Tama naman si Kuya. Taga Romblon ako. Pero dahil sa bangungot na naganap sa akin sa mismong tahanan namin ay pinilit kong kinalimutan kung saan ako nanggaling. Kung pwede ko nga lang burahin sa ala-ala ko ang mga bagay na iyon ay matagal ko ng ginawa.

Pero sadyang nakatatak na yata sa isipan ko ang bangungot na 'yon na dinadalaw dalaw pa rin ako hanggang ngayon sa panaginip ko. Tinapik ako nito sa balikat na ikinabalik ng ulirat ko.

"Hindi na bumalik ang Kuya ni Jen na naglayas noong bata pa ito. Iniisip na rin ng mga tao doon na baka patay na siya. Pero. . .look at this photos," anito na kinuha ang ilang old pictures ng isang batang lalake.

Nanigas ako sa kinauupuan na hindi makakilos. Sobrang bilis ng kabog ng dibdib ko na para na akong sinasakal! Nangangatal ang kamay ko na inabot ang mga iyon na ikinatulo ng butil-butil kong luha. Saka naman sumagi sa isipan ko ang sinaad ni Jen noon na may Kuya siyang naglayas at hindi na bumalik pa.

"Noah. . .ikaw ba. . .si Owah?"

Napaawang ang bibig ko na hindi ko na rin mapigilan ang pag-agos ng masaganang luha sa aking mga mata. Para akong nalulutang sa mga sandaling ito.

"Owah," sambit ko na napapikit.

Para akong sasabog sa dibdib ko na paulit-ulit nire-replay sa isipan ko ang kabataan ko. Kung saan palagi kong kalaro ang nakababatang kapatid ko na ang tawag sa akin. . . Owah.

Napatayo ako na namimilog ang mga mata! Para akong mabubuwal na paulit-ulit na nage-echo sa pandinig ko ang pagtawag sa akin ng kapatid ko na Kuya Owah. Kasabay ng pagbanggit ni Jen na ang pangalan ng Kuya niyang naglayas ay. . . Owah!

"S-si J-Jen. . . si. Jen-jen?" bulalas ko na ikinanlambot ng mga tuhod kong napaupo.

Mabuti na lang at nasalo ako ni Kuya Haden na inalalayan. Para akong mapuputukan ng ugat sa sentido ko na hindi mag-sink-in sa utak ko ang katotohanang. . . si Jen ang nakababatang kapatid ko sa probinsya! Si Jen. . . si Jen-jen? Si Jen na. . . paulit-ulit ko ng inangkin! Tinikman ko ang kapatid ko? Naikama ko ang kapatid ko?

Napasapo ako sa ulo na hindi na malaman ang gagawin! Para akong mahihibang sa mga sandaling ito na parang matatakasan ng bait!

"Noah, h-hindi mo pa naman. . . ginagalaw si Jen, tama?" utal nitong tanong na ikinalingon ko dito.

"K-kuya," tanging sambit ko na ikinalunok nitong isa-isang nag-alpasan ang butil-butil niyang luha.

"N-nagalaw mo ang kapatid mo?" tanong nito na halos hindi mabigkas.

Napalapat ako ng labi na marahang tumango na napahagulhol.

"Fvck!" malutong itong napamura na napatayo.

"Hindi ko alam. Hindi ko siya nakilala. Ang tagal-tagal ko ng hindi nakita ang kapatid ko at halos burahin ko na sa ala-ala ko ang childhood memories ko para makatakas sa nakaraan ko. Hindi ko sinasadya, Kuya. I swear. . . hindi ko siya nakilala," humahagulhol kong saad na ikinatakip nito ng palad sa bibig na katulad ko ay umiiyak na rin.

"Kailangang malaman 'to ni Jen. Kailangan niyang malamang. . .ikaw at Kuya Owah niya ay iisa," saad nito na ikinailing ko.

"Pupuntahan ko siya, Kuya. Hayaan mong. . .ako ang magsabi sa kanya," saad kong ikinatigil nitong napatitig sa akin.

"Are you sure, Noah? Samahan ba kita?"

"Kaya ko. Gusto ko rin na. . . sa akin niya malaman ang katotohanan, Kuya."

Tumango-tango ito na niyakap ako at hinagod-hagod sa likuran.

"If you need my help, don't hesitate to ask, okay?" anito na ikinatango ko.

"Salamat, Kuya."

TULALA akong umakyat ng silid ko na dala ang folder na iniwan ni Kuya Haden. Para pa rin akong nakalutang sa mga sandaling ito. Hindi ko alam kung ano ang hindi ko kayang matanggap. Kung ang katotohan na magkapatid kami ni Jen? O ang nagalaw ko ang sarili kong kapatid.

Kahit magkaiba kami ng ama ay iisa pa rin ang ina namin. She's still my half sister. At ang sakit-sakit lang tanggapin na. . .na ako na Kuya niya ang nakasira sa buhay niya. Nang dahil sa namagitan sa amin ay nagkagulo-gulo ang maayos niyang buhay. At kahit kastiguhan ko ang sarili ko ay. . .hindi ko pa rin masaway ang puso kong patuloy siyang. . . ibigin.

Napahilamos ako ng palad sa mukha habang nakakalat sa ibabaw ng kama ko ang old birth certificate ko at mga larawan ko. Maging ang ilang larawan ni Jen noong bata pa ito. Napapikit ako na malalalim ang paghinga. Para na naman akong nasasakal sa paninikip ng dibdib ko habang sinasariwa ang nakalipas na matagal ko ng tinatakasan.

"Damn. Ang tagal-tagal na no'n, Noah. Kalimutan mo na ang bangungot na 'yon ng nakaraan mo," usal ko sa sarili na namumuo ang luha habang nakatitig sa larawan ng batang ako.

Parang kahapon lang nangyari ang mga bagay-bagay. Nakikinita ko pa sa isipan ko ang nakalipas habang nakamata ako sa batang ako. Kung saan umiiyak ito, nagmamakaawa at diring-diri sa pinaggagagawa sa kanya ng kanyang ama. Kung paano siya dilahan ng buong-buo mula ulo hanggang paa. Kung paano ginagawang laruan ang alaga niya. Kung paano siya minomolestiya ng ama nito na walang kalaban-laban.

"Urghh!"

Napasigaw ako na unti-unting kinain ng galit ang puso ko at pinaghahagis ang mga gamit na nadadampot ko! Parang naririnig ko pa ang bawat hikbi ng batang ako at mga ungol ng step father ko na sarap na sarap na minomolestiya ang kainosentihan ko!

Nangingilabot ako na nandidiri sa sarili ko! Parang nararamdaman ko pa ang dila niyang dinidilahan ako ng buong-buo! Kung paano niya ako haplusin at himasin ang alaga ko!

"Fvck! Fvck! Fvck! Hanggang ngayon ay nakamantya pa rin sa pagkatao ko ang kababuyan mo! Hindi kita mapapatawad! Hinding-hindi kita mapapatawad! Sinusumpa kita!" sigaw ko na pinagsisisira ang mga gamit dito sa kwarto ko habang iniisip ang walanghiya kong ama-amahan.

"Noah? What's going on!?"

Napalingon ako sa may pinto na kinakalampag iyon ni Daddy na tinatawag ako. Napahikbi akong nanghihinang napaupo ng sahig. Bumukas naman ang pinto at dinig ko ang malalaking yabag nitong palapit.

"Son, what's wrong, huh? Anong problema?" nag-aalalang tanong nito na sumapo sa magkabilaang pisngi ko at pinasadaan pa ako ng tingin.

"D-Daddy, he abused me. He abused me. Hindi ko na kaya. Pilit kong kinakalimutan ang bangungot na 'yon pero. . . heto at nagbabalik na naman. Daddy, mababaliw na ako. Para na akong matatakasan ng bait. Help me, please? Gusto ko ng makawala sa nakaraan," humahagulhol kong pagsusumbong na napayakap dito.

Natulala man ay mahigpit ako nitong niyakap na hinagod-hagod ako sa likuran ko. Para akong batang umiiyak na nagsusumamong sa Daddy ko. Naghahanap ng kakampi na magtatanggol at poprotekta sa kanya sa mga mapang abusong tao.

"Shh. . .nandito na ako, anak. Nandidito ang Daddy. Tell me, Noah ko. Ano bang nangyayari, huh? May mga hindi ka ba sinasabi sa amin? Sa akin? Sabihin mo, anak ko. Hindi kita huhusgaan kahit ano pa iyan." Saad nito na nakasapo sa magkabilaang pisngi ko at matiim akong tinititigan sa aking mga matang luhaan.

Marahan nitong pinahid ang luha ko na napakalamlam ng kanyang mga matang nakatitig sa akin. Bakas ang simpatya, awa, lungkot at sakit doon bilang ama na nakikitang umiiyak ang kanyang anak.

"D-Daddy. . . nahihiya po akong malaman niyo eh," basag ang boses kong saad.

Umiling ito na sumapo sa pisngi ko at pilit ngumiti sa akin.

"No, anak. Wala kang dapat ikahiya sa amin, lalo na sa akin, hmm? Ako ang Daddy mo, ako ang kauna-unahang magtitiwala, makikinig, magmamahal, tatanggap at magpoprotekta sa'yo," puno ng sensiridad nitong saad na ikinalabi kong niyakap nito.

"Daddy, minomolestiya po ako noon. Minomolestiya niya ako ng ilang taon hanggang hindi ko na nasikmura kaya. . . kaya naglayas po ako," lakas loob kong pagsusumbong sa ama ko.

Natigilan pa itong napapisil sa balikat ko na sunod-sunod na napalunok. Napahagulhol ako na mas niyakap nitong hinahagod-hagod sa likuran.

"A-ano? Na-child abused ka noon, anak?" garalgal ang boses na tanong nitong ikinatango ko na patuloy na umiiyak sa dibdib ng ama ko.

Nagngitngit ang kanyang mga ngipin na napahigpit ang pagkakayakap nito sa akin.

"A-anak, bakit hindi mo sinasabi sa akin, huh?"

Umiling ako na pilit pinapatahan ang sarili ko. Kumalas ito sa akin na pinahid ang luha ko. Saka ko lang napansin na luhaan na pala siya at nakalarawan sa mga mata niya ang halo-halong emosyon. Pero mas nananaig doon ang awa nito bilang isang ama sa kanyang anak.

"Nahihiya po akong malaman niyo ang mga napagdaanan ko noon, Dad. Nahihiya akong malaman niyong. . . minomolestiya at ginahasa po ako. . . ng naging ama ko. Walang ibang nakakaalam kung paano niya ako binababoy sa sarili naming tahanan noon, Daddy. Noong una ay ginagamit niya lang ako para paligayahin siya. Hindi ko pa alam ang pinaggagagawa niya noon sa akin. Dinidilahan niya ang buong katawan ko, Daddy. Halos lapain niya ang buong labi ko, he also doing blowjob and handjob to me. Pinapasok niya ang ari ko sa butas niya na siya ang umuulos. Hanggang sa. . . hanggang sa tinira na niya ako sa pwet ko. Hindi ko na 'yon kinaya. Diring-diri na po ako sa sarili ko. Gusto ko na noon mamatay sa pandidiri ko sa sarili. Pakiramdam ko ay napakarumi ko. Kaya po kahit mahirap at masakit sa akin ay naglayas ako at iniwan ang Mama at kapatid ko. Hindi ko na po kaya eh. Hindi ko na kaya ang pambababoy niya sa akin." Pagtatapat ko na ikinaputla nitong natigilan at lumarawan ang galit sa mga mata nito.

"Damn that man. I'm going to kill him on my hands. Hindi ako makakapayag hindi mabigyan ng hustisya ang ginawa niya sa anak ko. Kung hindi siya mapaparusahan ng batas? Ako ang magpaparusa sa kanya. Kulang pa ang buhay niyang kabayaran sa panghahalay niya sa'yo, anak." Madiing anas nito na nagngingitngit ang mga ngipin.

Niyakap ako nito ng sobrang higpit na kalauna'y napahagulhol sa balikat ko. Mapait akong napangiti na mas niyakap ang Daddy habang hinahagod-hagod siya sa likuran niya.

"I'm so sorry, anak ko. Kasalanan ko kaya mo napagdaanan iyon. Kung sana noon ko pa kayo nahanap, hindi ka sana nagdusa ng ganito. Pagbabayarin natin siya, anak. Lilinisan ko ng dugo niya. . . ang pagdumi niya sa pagkatao mo," may kariinang saad nito na dama ko ang galit sa kanyang tono.

"Pero, Dad. May isa pa po akong problema," pagtatapat ko na ikinakalas nitong kunot ang noong napatitig sa akin.

"Ano 'yon, anak ko. Sabihin mo sa akin. Para matulungan kita," saad nito na nagpahid ng luha.

"D-Daddy, si Jen po. You remember her? The girl I was talking to you na gusto kong pakasalan," saad kong ikinapilig ng ulo nitong napaisip at napatango.

"Yeah. Tanda ko nga. Hindi ba't nasa Istanbul siya sa bahay nila Sofi at Haden?"

"Opo, siya nga po, Dad."

"Oh, what about her, son?" tanong nito na mas kalmado na ang tono.

"Daddy, hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang inangkin."

"Hindi ba't normal lang naman 'yon na may mamagitan sa inyo? As long as hindi mo siya pinilit o pwinersa na makipagtalik sa'yo," sagot nito na inilingan ko.

"Hindi ko po siya pinilit, Dad. Ang problema ko po ay. . . si Jen po pala. . . ang nakababatang kapatid kong naiwan sa probinsya. Daddy, k-kapatid ko po. . . si Jen."

Namutla ito sa narinig na kitang gulat na gulat! Natulala pa ito na hindi nakasagot sa nasabi ko.

"Hindi ko siya nakilala dahil halos burain ko na sa memorya ko ang childhood memories ko dahil sa bangungot na sinapit ko sa ama namin doon. Ngayon ko lang nalaman na siya pala ang nakababatang kapatid ko. Mula sa pagi-imbestiga ni Kuya Haden sa pamilya ni Jen." Dagdag kong ikinaawang ng labi nitong natutulalang napatitig sa akin. "Hindi ko po sinasadya, Dad. I swear. . . hindi ko talaga siya nakilala. Mahigit dalawang dekada ko rin siyang hindi nakita. Ni halos hindi ko na matandaan ang mukha niya. Kaya hindi ko po siya nakilala."

"K-kapatid mo siya? N-nagalaw mo ang sarili mong kapatid?" pangungumpirmang tanong nito na marahan kong ikinatango.

"Hindi ko po sinasadya, Dad. Hindi ko po alam. I swear."

"Fvck!"

Nahihiya akong napatungo. Pero kakatuwang gumaan ang bigat sa dibdib ko na may napagsabihan ako ng lihim na matagal ko ng tinatago. Para akong nakalaya bigla na nasabi ko kay Daddy ang tungkol sa sikreto ko.

Napaangat ako ng mukha nang tapikin ako nito sa balikat. Pilit itong ngumiti na inalalayan akong makatayo.

"Sa silid ka na muna namin ng Mommy mo matulog, anak. Ipalinis ko na lang ang silid mo. Uhm, tungkol sa kapatid mo? Puntahan mo na muna siya. She needs to know the truth, okay? Alam kong mahirap pero. . .mas magandang sa'yo niya malalaman na. . . na magkapatid kayo. Tungkol naman sa hayop na step father mo sa probinsya? Hwag mo na siyang alalahanin. Kami mismo ng mga kapatid mo ang maniningil sa kasalanan niya sa'yo," saad nito na hinahaplos-haplos ako sa ulo.

"Daddy, hindi ka po ba nandidiri sa akin?"

Kaagad itong umiling na lumamlam ang mga matang nakatitig sa akin.

"No, anak. Hinding-hindi ako mandidiri sa anak ko. Mahal na mahal kita, Noah ko. Lahat gagawin ko para sa kapakanan niyo ng mga kapatid mo. At lahat ng nanakit sa inyo? Magbabayad sila," saad nito na ikinalabi kong niyakap nito. "Hwag mong isiping marumi ka dahil sa gagong 'yon, anak. Ibaon mo na sa limot ang bangungot na 'yon sa buhay mo, hmm? Lahat ng masasamang ala-ala mo sa pagkabata mo ay papalitan natin ng masasaya at makukulay na ala-ala ngayong malaki ka na. Kasama kaming totoo mong pamilya." Saad nito na ikinangiti kong tumango-tango.

"Salamat po, Dad. Masaya po ako at proud na kayo ang naging Daddy ko." Maluha-luhang saad kong ikinasilay ng matamis nitong ngiti na kumislap ang mga mata na hinaplos ako sa pisngi.

"At napakasaya ko ring maging anak ko kayo, Noah. Wala akong kinakahiya sa inyong lahat na mga anak ko. Mahal na mahal ko kayo at proud na proud akong maging ama niyo." Sagot nito na bakas sa tono at mukha ang sensiridad.

KINABUKASAN ay maaga akong inihatid ni Daddy sa airport namin. Nakakatuwa nga na sa edad kong ito ay bini-baby niya pa rin ako. Wala pa akong nakahandang plano para sa pagkikita namin ni Jen. Kung paano ko sasabihin sa kanya ang totoo lalo na't hanggang ngayon ay hinahanap niya pa rin. . . ang Kuya Owah niya. Na ang hindi niya alam, ang lalakeng kayakap at umangkin sa kanya nang mga oras na 'yon ay walang iba. . . kundi ang kapatid niya.

Habang nasa ere ay hindi ako mapirmi sa upuan ko. Halo-halong emosyon ang nadarama ko na hindi ko na mapangalanan pa. Mahigit isang buwan na rin akong walang naging paramdam kay Jen. Magmula noong magkausap kami ni Marga ay umiwas na muna ako kay Jen. Pilit kong kinakalimutan ang nararamdaman ko sa kanya pero. . . sadyang nakatatak na siya sa puso at isipan ko.

"Damn, Noah. Ito na marahil ang sagot sa katanungan mo sa sarili. Masakit pero. . . hindi si Jen ang tamang babae para sa'yo. She's your little sister. Hindi mo siya pwedeng. . . maging asawa," piping usal ko.

Ilang oras din ako sa byahe patungong Istanbul. Walang nakakaalam na darating ako ngayon sa bahay nila Kuya Haden. Kaya pagdating ko ng airport ay nag-hired pa ako ng nasasakyan pauwi ng bahay. Pamilyar naman na ako sa dito. Ilang beses na rin kasi kaming nagpunta dito ng mga kapatid ko.

Habang palapit ako nang palapit sa bahay ay siya namang paglakas ng kabog ng dibdib ko. Para akong maiihi na umuurong ang buntot kong magpakita kay Jen. Kahit gustong-gusto ko na siyang makita at mayakap ay nag-aalangan akong magpakita dito.

"Damn, Noah. Nandito ka na. Kailangan niya na ring malamang. . . ikaw ang Kuya Owah niya," piping usal ko.

PANAY ang buga ko ng hangin habang nakatayo dito sa harapan ng bahay. Kabado man pero lumapit na ako sa gate na ikinalapit ng ilang guard na nasa guardhouse.

"Yes, Sir? How may I help you?" pormal na tanong ng isang guard.

Nagtanggal ako ng mask at sunglasses na ikinamilog ng mga mata nitong makilala ako!

"Sir Noah!?"

"Shhh. . .hwag kang maingay, Kuya. Dumaan lang naman ako," aniko na ikinatango nitong napalapat ng labi.

Napangiti ako na nagsilapit na rin ang mga kasama nito na isa-isa akong niyakap at binati. Puro pilipino ang mga katiwala nila Kuya Haden dito. Mababait at maaasahan din ang mga ito.

"Kumusta po, Sir Noah?" tanong ng mga itong ikinangiti ko.

"Maayos naman. Uhm. . . kayo, kumusta kayo dito?" balik tanong ko.

"Maayos naman po kami dito, Sir. Oh, may bisita nga pala kaming inaalagaan dito. Si Ma'am Jen. Kilala niyo po?" tanong pa ng isa na ikinalunok ko.

"Uhm, yeah. Sige, pasok na ako. Hwag kayong maingay, huh?" pagpapaalala ko pang ikinatango at yuko ng mga ito.

Kabado akong maingat na pumasok ng bahay. Parang lulukso na nga ang puso at kaluluwa ko sa katawan ko na nandidito na ako sa bahay. Sa bahay kung saan. . . naroon din ang babaeng minamahal ko. . . kahit bawal.

Napakubli ako na malingunan ang babaeng sadya ko na mukhang bagong gising na pababa ng hagdanan! Bumilis ang t***k ng puso ko na mariing nakagat ang ibabang labi habang nagkukubli at dinig ang mga palapit niyang yabag!

Pigil ang hininga ko nang dumaan ito sa gilid ko na hindi ako napapansin. Pahikab-hikab pa ito na mukhang antok na antok na tumuloy ng kusina. Nangillid ang luha ko na napatitig sa pigura niya.

"Tumaba ba siya?" usal ko na mapansing. . . bahagya nga itong tumaba.

Parang may sariling pag-iisip ang mga paa ko na maingat na humakbang. . . pasunod sa kanya sa kusina. Napakubli ako sa may pinto na sinisilip itong umiinom ng tubig. Siya namang paglapit ng isa sa mga katulong dito. Si Manang Josephine.

"Oh, Ma'am Jen. Kumusta ang tulog mo? May gusto ka bang kainin?" magkasunod nitong tanong.

Napangiti ako na nakamata ditong ngumiti sa matanda. Tama nga ako. Tumaba siya. Mas tumambok pa ang pisngi niya na lalo niyang ikinaganda.

"Maayos naman po, Manang. Pero. . .gusto ko po ng hilaw na mangga. Meron pa ba?" malambing sagot nito na ikinatawa ng kaharap.

"Sabi ko na eh, maghahanap ka ng mangga. Naubos na 'yong binili natin noong nakaraan, Ma'am. Pero. . .may binili ang Manang Penny mo kanina," sagot ni Manang Josephine na lalong ikinalapad ng ngiti nito.

"Talaga po!? Naku! Salamat naman! Kanina pa po ako naglalaway eh," bulalas nito na bakas sa tono ang excitement at tuwa.

Naipilig ko ang ulo na nakasilip pa rin sa mga ito.

"Mangga? Anong meron sa mangga? Hindi naman siya kumakain ng mangga noon," piping usal ko.

"Kumain ka muna ng kanin, Ma'am. Gawin mo na lang panghimagas ang mangga mamaya." Saad ni Manang Josephine na ikinatango-tango nito.

"May sinigang pa po ba, Manang?"

"Oo naman, Ma'am. Alam naman naming 'yon lang ang nakakain mong hindi mo isinusuka. Initin ko lang, ha?"

"Salamat po, Manang."

Natigilan ako na naipilig ang ulo sa narinig.

"Sumusuka siya? May sakit ba siya? Pero. . . okay pa naman siya noong magkasama kami ah. Hindi ko pa naman siya nakitang magsuka noon. Pero. . . bakit tumaba siya kung may karamdaman ito?" piping usal ko na napapaisip.

Napasilip akong muli dito na nagsimulang magbalat ng hilaw na mangga habang iniinit naman ni Manang Josephine ang ulam. Nangingiti pa ito na kita ang pagkatakam sa mangga na binabalatan nito.

"Damn, sweetheart. Mis na mis na kita. Gustong-gusto na kitang mayakap." Usal ko habang nakamata dito at hindi ko mapigilan ang pangingilid ng luha ko.

"Manang, samahan mo ulit ako mamaya sa labas, ha? Gusto kong bumili ng iba pang gamit ni baby eh." Saad nito na ikinatigil kong napatitig dito.

"Sige po, Ma'am. Naku, excited na nga rin po kami sa baby niyo eh. Sa wakas may maaalagaan din tayong baby dito," bulalas ni Manang na ikinanigas ko sa kinatatayuan!

Tumayo ang mga balahibo ko sa katawan sa narinig. Parang lumalaki ang ulo ko sa mga sandaling ito na paulit-ulit nage-echo sa pandinig ko ang sinaad nila!

"Baby? B-buntis ba siya? Sinong ama--fvck. H-hindi pwede. Hindi ko siya pwedeng mabuntis," usal ko na napagewang.

Kaagad akong napakubli na nasagi ko ang pinto at bahagyang bumukas iyon na ikinalingon nilang dalawa sa gawi ko. Maingat akong lumabas ng bahay na natutulala.

"Buntis siya? Nabuntis ko siya?" usal ko na napatampal sa noo.

Ni minsan ay hindi nga naman ako gumamit ng proteksyon noong inangkin ko siya. Lahat ng semilya ko ay sa loob ko ipinutok. Paano nga namang hindi ko siya mabubuntis?

"Fvck!"

Napasabunot ako sa ulo na hindi malaman ang gagawin! Para akong nalulutang sa mga sandaling ito sa nalaman ko! Kahit paulit-ulit na nagri-replay sa utak ko ang mga narinig ay hindi mag-sink-in sa isipan ko ang mga iyon!

"Buntis si Jen. . . magkakaanak kami. . .ng kapatid ko?"

JENELYN:

NAPANGUSO ako na wala naman akong nakitang tao dito sa likod ng pinto. Para kasing may nakita ako kaninang nakasilip dito sa amin ni Manang Josephine pero. . . wala naman.

Napakamot ako sa ulo na bumalik ng kusina at kumain na lamang. Ewan ko ba. Kain tulog na lang ang ginagawa ko dito. Hindi na nga rin ako pumapasok ng store dahil tinatamad lang ako doon.

Nakakahiligan ko na lamang kumain ng mga prutas at matatamis habang nagkukulong dito sa bahay at nanonood ng Turkish drama. Kapansin-pansin tuloy na tumataba at bumibigat na ang katawan ko. Pero hindi ko naman masuway ang sarili ko.

Matapos kong kumain ay muli akong umakyat ng silid. Napapalinga pa ako dahil parang may mga matang nakatitig sa akin na ikinatatayo ng mga balahibo ko sa katawan. Pagpasok ko ng silid ay naghubad na ako para makaligo.

Mariin akong napapikit na napahaplos sa dibdib kong mas naging bilugan pa ngayon.

"s**t! Heto na naman tayo, self," nahihirapang usal ko na napapalamas na sa sarili!

Nakakainis na. Ang hirap namang magbuntis. Gabi-gabi na lang ay napapalaro ako sa sarili ko na hinahanap-hanap ko si Noah! Lalo akong nag-iinit at nasasabik sa kanya sa tuwing iniisip ko ang mga maiinit na namagitan sa amin. Kung paano niya ako titigan, haplusin, halikan at angkinin.

Nanghihina akong humiga na muna ng kama na hubo't-hubad at nilalabas masok ang daliri sa sariling kiffy habang iniisip si Noah. Panay ang mahihinang ungol ko na sinasambit ang pangalan nito.

"N-Noah, ooohhh."

"Fvck, sweetheart!"

Napadilat ako na bigla na lamang narinig ko ang boses nito kasabay ng pagdagan nito sa akin na siniil ako sa mga labi. Tumulo ang luha ko na napapikit at ninanamnam ang bigat nito at pagkakalapat ng labi niya sa mga labi ko. Para na naman akong nagdedeliryo sa pangungulila ko sa kanya.

"N-Noah."

"Damn, sweetheart. You're a death of me," nahihirapang anas nito na muli akong siniil sa mga labi!