“สุขสันต์วันเกิดนะม่อน”
ไดม่อนเบิกตากว้างตกใจทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของโรส เพราะปกติเธอจะเรียกเขาว่าคุณตลอด
“ระ…โรสส”
ไดม่อนเรียกชื่อโรสเสียงสั่นจนโรสได้แต่ส่งยิ้มให้แล้วเดินถือเค้กไปใกล้เขา
“เจ็ดปีก่อนโรสสัญญาว่าจะถือเค้กให้ม่อนเป่าแต่ก็ผิดสัญญา ม่อนจะโกรธมั้ยถ้าโรสจะขอแก้ตัวถือเค้กวันเกิดให้ม่อนเป่าปีนี้”
โรสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ไดม่อน
“ระ…โรสจำได้แล้วหรอ”
ไดม่อนเอ่ยถามเสียงสั่นน้ำตาคลอเบ้าเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ
“จำได้แล้ว จำได้ทุกอย่าง ขอโทษนะคะที่ผิดนัดในตอนนั้น”
“โรสสส”
ไดม่อนโผเข้ากอดโรสทันทีจนเธอต้องรีบถือเค้กไว้ออกไปด้านข้างด้วยมือเดียวเพราะกลัวเค้กจะเลอะไดม่อน ส่วนไดม่อนเมื่อกอดเธอแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาทันทีด้วยความดีใจที่เธอจำเขาได้โดยไม่แสดงอาการโกรธหรือเกลียดเขาเลยแม้แต่น้อย
“ม่อนขอโทษ ฮึกก ขอโทษที่ไม่ยอมฟังเหตุผลโรส ขอโทษที่หนีโรสไปแบบนั้น ม่อน
