Yiğit' in Anlatımıyla
Ben kendimi bildim bileli hep aile özlemi çekerdim. Gözlerimi ilk açtığım da buz gibi dört duvarı çevrili içinde bir sürü çocuk olan yetimhanedeydim. İlk zamanlar çok çocuk hoşuma gitse de bir süre sonra pek de hoşuna gitmiyordu.
Annem ona ne kadar anne demek doğruysa tabii beni doğar doğmaz çöp poşetine koyup çöpe atmış. İşte her doğuranın anne olmadığını buradan iyi bir şekil de görebiliyorduk.
Bakamayacaksan doğurmayacaktın. Anne olamayacaksan uçkuruna sahip olup korunmayı bilecektin. Sinirliydim ve ben böyle şeyleri de çok görmüştüm.
Bir anlık heves uğruna hamile kalıp ya parasız olup da aldırmayanlar ya da Allah can vermiş doğuracağım diyenler. Hayır, tamam Allah can vermiş vermesine ama sen onu koruyup büyüteceksin diye vermiş. Yoksa al onu at sokağa di
