บทที่ 7 รุกแล้วนะจ๊ะ
'อ่าส์ มันนุ่มและหอมมาก' หนุ่มใหญ่ครางในลำคออย่างหื่น ๆ
“หนูมิ้น มีอะไรครับ” ถามเสียงสั่นๆ อย่างคนที่หักห้ามความหิวโหยเอาไว้จนสุดความสามารถ
“มิ้นนึกว่าคุณไม่อยู่” มินตราว่าเสียงแผ่วเบา ตาสวยมองที่อกแกร่งที่ตอนนี้มีหยดน้ำเกาะพราว ซิกแพคของเพื่อนพ่อ น่าลูบจัง มือไวพอๆ กับความคิด อกแกร่งของหนุ่มใหญ่ ถูกมือน้อยๆ นุ่มๆ ลูบ และสะกิดเบาๆ ที่จุกนมสีน้ำตาลอ่อน กฤษณ์สะดุ้งเยือก เธอทำอะไรของเอ อยากเล่นกับไฟรึไง
“หนูมิ้น หนูทำอะไร” มือใหญ่ตะครุบมือน้อยๆ ของเธออย่างรวดเร็ว พลางบีบแน่นๆ เพื่อให้เธอรู้สึกตัว มินตราก็สะดุ้ง เมื่อรู้สึกว่าเจ็บ ก่อนจะมองสบตากับเขา ทั้งคู่จ้องมองตากัน ความหื่นหิวที่มีต่อกัน มันโหมขึ้น จนหญิง
ที่บริษัท
แผนกCreative ทีมงานกำลังขะมักเขม้นการนำเสนอโปรเจคต่อที่ประชุม ที่จะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้ ก่อนที่จะนำไปบรีพกับลูกค้า บอสหนุ่มใหญ่ที่นานๆ จะมาเยี่ยมที่บ
