ลูกสาวเพื่อน บทที่ 3 เจอกัน
เมื่อเดินมาถึงรถ มินตราก็บอกกับผู้เป็นพ่อ
“พ่อคะ มิ้นไปกับแก้วนะคะ” ธนาพยักหน้า ลูกสาวก็เดินตามหลังเพื่อนสาวไป หนุ่มใหญ่มองตาม ก่อนจะหันไปเห็นว่าผู้เป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนคุยธุระเสร็จแล้ว เขาก็ขึ้นรถ กำลังจะสตาร์ทเครื่อง กฤษณ์ก็เข้ามานั่งข้างๆ ตน
“……..” ธนา
“งงไร” กฤษณ์ถาม
“นึกว่าจะไปกับบอดี้การ์ด” เขากังวลที่เพื่อนไม่อยู่ใกล้ๆ คนของเขา ถ้าเกิดอะไรขึ้น มันคงไม่คุ้ม
“ไปกับนายนี่แหละ” บอกแล้วยกยิ้มที่มุมปากเบาๆ
“เผื่อมีคนร้าย” เขายังพูดไม่จบ ผู้เป็นเจ้านายก็พูดขึ้น
“เอาน่า ไม่เครียดๆ” ผู้เป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนบอก ทำให้ธนาได้แต่ถอนหายใจ
“ออกรถดิ จะเครียดทำไม ฉันนี่ควรเครียด เหนื่อยมาก ทั้งงานและการนั่งเครื่อง มาถึงแล้วยังจะต้องฟังนายถอนหายใจใส่อีกเหรอ” กฤษณ์ว่า ธนาก็เพิ่งนึกได้ว่าเพื่อนคงเหนื่อยมากแล้ว เลยรีบออกรถ เพื่อให้ถึงบ้านไวไว เพื่อนจะได้นอนซะที
“หนูมิ้นเป็นไงมั่ง” ถามถึงลูกสาวเพื่อน ธนาหันมาก่อนจะสนใจถนนต่อไป
“ก็ดี มาเล่าเรื่องที่ทำงานให้ฟังทุกๆ วัน ขอบใจนายมากนะกฤษณ์ที่รับลูกของฉันเข้าทำงาน” เขาซาบซึ้งในสิ่งที่เพื่อนทำให้ตลอด และเกรงใจมากๆ ด้วย แต่เพื่อนเขาก็เป็นคนดีจริงๆ แถมไม่ยอมให้เขาเรียกคุณด้วย ให้เรียกแบบคนที่เขาเป็นเพื่อนที่สนิทกัน ยิ่งทำให้เขาซึ้งใจขึ้นไปอีก
“เมื่อกี้ไม่ได้เห็นลูกมิ้นเหรอ” ถาม เพราะลูกสาวของตนเพิ่งออกมาจากร้าน
“ไม่ ฉันคุยธุระอยู่เลยไม่ได้มอง คงโตมากแล้วสินะ ไม่ได้เจอกันเกือบ 6ปี” หนุ่มใหญ่พูด
“อื้อ โตแล้ว แต่ก็ยังทำตัวเป็นเด็กๆ อยู่” พูดเหมือนระอา แต่ในน้ำเสียงมีแต่ความรักที่มีต่อลูก กฤษณ์เองก็อมยิ้ม นึกถึงช่วงที่เขาเจอเด็กตัวน้อยๆ 4-5 ขวบ ที่แก้มยุ้ยเป็นสีชมพู แถมพูดเก่ง เกาะขาถามนุ่นนี่เขาได้ทั้งวัน พอโตมาหน่อยช่วงที่ขึ้น ม .3 เธอก็มัดผมหางม้า ผูกโบสีน้ำเงิน ผมหางม้าที่สะบัดไปมา นำพาให้เขาจ้องมองอย่างไม่รู้ตัว ตั้งแต่วันนั้น เขาก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย
ไม่รู้จะเจอกันครั้งนี้ เธอจะเปลี่ยนไปแค่ไหน และเธอจะจำเขาได้ไหม ที่หนุ่มใหญ๋ให้เธอทำงานที่บริษัทของเขานั่น ไม่ใช่แค่เธอมีประสบการณ์น้อยอย่างเดียว
แต่เป็นเพราะ เขาจะได้เจอเธอด้วย!
“หนูมิ้นถามถึงฉันบ้างปะ” จู่ๆ กฤษณ์ก็อยากรู้ว่าเด็กคนนั้นจะคิดถึงเขาบ้างไหม หรือว่าเธออาจจะลืมเขาไปแล้วก็ได้ เพราะมันนานมากแล้วที่เขาห่างหายไปจากบ้านหลังนี้ แตะก็นะ จะว่าห่างหายมันก็คงไม่ใช่ เพราะเขากับธนายังจิดต่อไปมาหาสู่กันเป็นประจำ แค่เวลาที่เขามาก็เลือกช่วงเวลาที่เธอไม่อยู่ก็แค่นั้นเอง
“อืม ก็มีพูดถึง เพราะนานแล้วนี่ ที่นายไม่ได้เจอลูกมิ้นเลย” ผู้เป็นเพื่อนพูดขึ้น เขาไม่รู้ว่าทำไมกฤษณ์ถึงหลีกเลี่ยงการพบเจอกับลูกสาวของเขา แต่ธนาก็ไม่ถาม เพราะนั่นเป็นสิทธิ์ของกฤษณ์
“ถามถึงจริงเหรอ” หนุ่มนักธุรกิจถาม แววตาวูบไหวเพียงครู่เดียว ก็จางหายไป จนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
“อื้อ ถามจริงๆ” ธนาย้ำ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในตัวบ้าน รถของทอมและบอดี้การ์ดจอดที่หน้าบ้านของเขา ส่วนรถของรัตนาจอดหน้าบ้านแต่ไกลจากรถของทอมไปนิดๆ ทั้งหมดต่างก็เข้าไปในบ้านหลังเล็กกะทัดรัด แต่อบอุ่นไปด้วยความรักของสองคนพ่อลูก
“สงสัยจะอยู่ในครัวกัน นั่งก่อนครับ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้” ธนาเชิญให้ทุกคนนั่ง ก่อนที่ตนจะเข้าไปในครัวเพื่อนำน้ำมาให้แขกทั้งหลาย กฤษณ์มองตามหลังของเพื่อนไปจนหลับสายตา เมื่อเบนสายตากลับมาก็เจอกับทอม ที่มองเขาอยู่แล้ว มุมปากของลูกน้องหนุ่มยกขึ้นนิดๆ เหมือนรู้อะไรดีๆ มางั้นแหละ
“คุณมีอะไรทอม” ถามเสียงเย็นๆ แต่ทอมไม่ได้กลัวไปด้วย แถมอมยิ้มส่งมาให้ผู้เป็นเจ้านายเสียนี่
“น้องเขาน่ารักมากๆ เลยนะครับบอส สวยสดใส มีเสน่ห์ ที่สำคัญ มีหนุ่มที่บริษัทเราและต่างบริษัทต่างมาขายขนมจีบให้น้องเขาไม่ขาดเลยนะครับ” ทอมพูดยิ้มๆ แต่คนฟังดวงตาวูบไหว แล้วจางหายไป ใบหน้ายังคงนิ่งเป็นเหมือนรูปปั้น แต่ข้างในนั้นใครจะรู้ว่ามันเป็นเช่นไร
ทอมเหล่สายตามองใบหน้าคมคายของเจ้านาย เห็นว่ายังคงเรียบนิ่ง เขาก็ยกยิ้มจางๆ นิ่งไปเถอะครับ เดี๋ยวได้เจอน้องเขาก็จะนิ่งไม่ออก ทอมคิดในใจ
ภายในครัว
ธนาเดินเข้ามา เขานั้นคิดว่าผู้เป็นลูกคงจะทำอาหารแน่ๆ แต่กลับกลายเป็นว่า คนที่อยู่กลับกลายเป็นเพื่อนของลูกเขาไปแทน
ทั้งคู่ต่างก็ชะงักกึก รัตนาเมื่อเห็นพ่อของเพื่อนเดินเข้ามาในครัว ภาพที่เธอเห็นเมื่อ 1 ปีก่อน มันก็แว๊บเข้ามา และภาพๆ เดียวที่ทำให้เธอเกิดอคติ พาลไม่ชอบพ่อของเพื่อน ภาพนั้นก็คือ
จูบ จูบที่พ่อของเพื่อนจูบกับนักศึกษาร่วมคณะเดียวกับเธอ แถมพากันเข้ารีสอร์ท ทำให้เธอถึงกับอึ้ง และกลายเป็นไม่ชอบขี้หน้าเขาขึ้นมา
แต่คราวนี้ มันมีอะไรบางอย่างแปลกๆ ไป ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ ว่าที่มันไม่ปกติ มันคืออะไร
“มิ้นไปไหนลูกแก้ว” พ่อเพื่อนถาม พลางเดินเข้ามาอย่างช้าๆ รัตนาจะขยับถอยหลัง แต่ก็ถอยไม่ได้ เพราะเธอนั้นยืนชิดติดผนัง แถมหนุ่มใหญ่เองก็ยังคงก้าวเข้ามาไม่ลดละ
“เอ่อ มิ้น มิ้นเข้าห้องน้ำค่ะ คะคุณจะเอาอะไรคะ” ถามตะกุกตะกัก เธอไม่เคยเจอพ่อเพื่อนในโหมดนี้ จึงทำอะไรไม่ถูก จริงอยู่ที่เธอเป็นมวยและเก่ง แต่กับคนๆ นี้เธอก็ไม่รู้ว่าทำไม มันถึงมีปฏิกิริยาแปลกๆ ตอบสนอง แถมเธอก็ไม่กล้าเรียกเขาว่าพ่อ เหมือนแต่ก่อนด้วย
“พ่อมาเอาน้ำ” ธนาหยุดเดิน แต่กลับอยู่ใกล้เพื่อนลูกเพียงแค่ศอกเดียว รัตนาไม่กล้าที่จะหายใจแรงๆ เธอหวาดหวั่นแปลกๆ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
“ค่ะๆ เดี๋ยวแก้วหยิบให้นะคะ คุณไม่ต้องเข้ามาหรอกค่ะ” หญิงสาวรีบบอกเมื่อเห็นว่าพ่อของเพื่อนทำท่าจะขยับกาย
“ลูกแก้วเป็นอะไรไหมครับ” ธนาถาม สายตานั้นจับจ้องที่ใบหน้าสวยคม เพื่อนของลูกเป็นคนสวย เขารู้มานานแล้ว แต่เขาไม่เคยได้อยู่ใกล้แบบนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้อยู่ตามลังพัง
“แก้วเปล่า” เธอบอกเสียงสั่นๆ
“คุณอยู่ตรงนั้นนะคะ เดี๋ยวแก้วหยิบน้ำให้” รัตนาอยากออกไปจากสถานการณ์ที่อัดอัดแปลกๆ นี้เต็มที
“ลูกแก้วไม่คุยกับพ่อเหมือนแต่ก่อน เพราะอะไรครับ แต่ก่อนลูกแก้วยิ้มให้พ่อ คุยกับพ่อแต่ 1 ปีมานี้ ลูกแก้วเปลี่ยนไป พ่อทำอะไรให้ลูกแก้วไม่พอใจครับ” หนุ่มใหญ่ถามคนสวย แววตาจ้องที่เธอนิ่งๆ ทำให้รัตนาไปแทบไม่ถูก
“……..” รัตนา
“….ไม่ตอบ งั้นแสดงว่า ที่ลูกแก้วแปลกไป คงเห็นอะไรมาแน่ๆ เห้นพ่อเอากับสาวๆ เหรอครับ” คำถามเจาะจงแบบนี้ จะให้เธอตอบเขาว่ายังไงกัน
“……” หญิงสาวไม่ตอบ แต่หยิบน้ำออกมาจากตู้เย็น 3 ขวด เอามาวางเอาไว้ตรงหน้าของพ่อเพื่อน แต่หนุ่มใหญ่กลับไม่หยิบเอาไปซักที เอาแต่จ้องเธอเขม็ง จนเธอต้องกัดฟัน เงยหน้าขึ้นมา สบตากับพ่อเพื่อน อย่างหวั่นในใจ
“ค่ะ แก้วเห็นว่าคุณพาเพื่อนในคณะเข้ารีสอร์ท” บอกแล้วกรีบหันหลัง ไปดูอาหารในหม้อ ก่อนจะปิดแก๊ส เมื่อชิมรสแล้วมันอร่อยแล้ว โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า แววตาของธนานั้นวาบขึ้น
หนุ่มใหญ่เดินเข้ามาใกล้ๆ ยืนซ้อนอยู่ที่ด้านหลังของเธอ รอคอยอย่างอดทน เพื่อให้เพื่อนลูกหันมา และเขาก็สมหวัง เมื่อเธอหมุนตัวกลับมา ตัวตนของเธอและเขา ประชิดกัน มือใหญ่ก็ตวัดรวบเธอเข้ามาในวงแขนของเขาอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ คะคุณ ปละปล่อยแก้วนะคะ” หญิงสาวตกใจ เงยหน้าขึ้นมา พลันหัวใจของเธอก็เต้นรัวเร็ว เมื่อดวงตาคมของพ่อเพื่อนมีดวงไฟแห่งพิศสวาทคุกอยู๋ในนั้น
“หนูแก้วลองดูไหม ว่าเวลาถูกจูบ จะฟินแค่ไหน” ธนาไม่อยากรอช้าแล้วตอนนี้ เขาจะรุกเธอ หลังจากพูดเสร็จ หนุ่มใหญ่ก็ก้มใบหน้าลงมา ฉกริมฝีปากลงที่กลีบปาดอิ่มอย่างรวดเร็ว
“อื้อ” รัตนาอึ้งที่เธอถูกพ่อของเพื่อนจูบ เขาจูบเธออย่างหิวโหย จนทำให้มือใหม่หัดจูบแบบเธอ ถึงกับอ่อนระทวย ทั้งคู่ต่างลืมไป ว่านี่มันในครัว และจะต้องมีคนเห็นฉากจูบนี้แน่ๆ
มินตรามองภาพนั้นอย่างอึ้งๆ นี่พ่อของเธอชอบเพื่อนเธอหรือนี่ แต่ก็ดีนะ ถ้าเธอได้แม่เลี้ยงเป็นเพื่อนรัก คงมีความสุขทุกๆ วัน หญิงสาวยิ้มเขิน ก่อนจะทำท่าสยิวขึ้นมา โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า ข้างหลังของเธอ มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ยืนมองเธออยู่ ตั้งนานแล้ว
กฤษณ์นั้นเดินเข้ามาในครัวเมื่อผู้เป็นเพื่อนมาเอาน้ำนานเกินไปแล้ว เมื่อเข้ามาก็เห็นว่า เพื่อนกำลังจะเขมือบสาวสวย เขาก็ถอย สายตาเหลือบไปเห็นว่าคนที่ตนอยากเจอมาตลอด 6 ปี ได้ลงบันไดมา หนุ่มใหญ่ก็หลบเข้ามุมบ้าน ก่อนที่เขาจะเดินมาซ้อนหลังของเธอ อย่างเงียบๆ เหมือนเสือรอคอยเหยื่อ สายตาคมจับจ้องที่ลูกสาวเพื่อน ตาเป็นประกาย ในที่สุด เขาก็ได้เจอเธอแล้ว!