Entangled

23

Nakaupo si Deniah sa harap ng kanyang mga magulang. Nanginginig ang mga kamay sa saya at ginhawa habang inilalapag sa kitchen table na may plastic cover printed with yellow happy suns ang tseke. "Gusto namin ni Dark na gamitin niyo ito para bayaran ang mortgage," anunsiyo niya. "Wala na sanang tatanggi, please. Pinag- usapan namin to ng matagal, at swerte kami kasi may extrang pera at gusto namin ibahagi sa inyo. Malaking bagay to sa amin, kaya please tanggapin niyo sana bilang regalo."

Namuo ang luha sa kanyang mga mata sa reaksyon ng kanyang magulang. Ilang gabi siyang paikot- ikot sa higaan dahil hindi makatulog, feeling guilty dahil wala siyang magawa para tulungan ang magulang sa kanilang financial mess? Bilang panganay, mahirap sa kanyang makita ang ama't ina na nahihirapan. She decided dealing with Dark and her own burgeoning emotions was worth it. The payoff of security and safety for her family eased a deep ache, which she'd fought since her father had the heart attack.

"Pero bakit mo naman to ginagawa?" Tanong ng kanyang ina sabay takip ng mga nanginginig nitong kamay ang bibig habang niyakap naman ito ng kanyang ama. "Hindi niyo na dapat kami inisip ni Arkel, anak. Bagong kasal lang kayo at marami pa kayong mga pangarap. At ang magiging pamilya niyo in the future. Huwag niyo na kaming alalahanin, Deniah. Kami ang magulang kaya dapat kami ang nag- aalaga sa inyo at hindi kayo."

Tumango ang kanyang ama. "Naghahanap na rin ako ng extra pang trabaho. Hindi namin kailangan ng pera niyo."

She sighed at her parents' innate stubbornness. “Dad, Mom, listen to me. Oo bagong kasal kami ni Dark pero established na ang buhay namin, tungkol naman sa future family saka na kapag andyan na. Mahalaga ito para sa amin na matulungan namin kayo. Tsaka Dad, hindi advisable na maghanap ka ng pangalawang trabaho dahil sa kondisyon mo, unless kong gusto mong mamatay kaagad. Narinig mo ang sinabi ng doctor." Tumungo si Deniah para mas malapit siya sa dalawa. "Makakatulong ito para sa inyo na talaga ang bahay, ang iisipin niyo na lang ay ang mga ibang bayarin. Makakapag- ipon na rin kayo para sa kambal pang kolehiyo. Matutulungan niyo din si Drew sa kanyang huling taon sa medical school. Hindi namin ito binibigay para tumigil kayo sa pagtatrabaho kundi para mabawas- bawasan ang inyong paghihirap."

They exchanged glances. Wild hope glimmered in her mom's eyes as she clutched the check. Deniah gave them a tiny nudge to push them over the edge. "Ayaw ni Dark na samahan ako ngayon para ibigay sa inyo ang tseke. Pero meron siyang isang kondisyon- ayaw niyang marinig ulit ang tungkol dito."

Suminghap ang kanyang ina. "Pero gusto ko siyang pasalamatan, anak. Kailangan niyang malaman kung gaano ito makakatulong sa amin- kung gaano niya mababago ang buhay natin."

Pinilit niyang lumunok sa kabila ng pambabara ng kanyang lalamunan. "Mom, kilala mo naman si Dark diba? Ayaw niya ng masyadong showy pagdating sa emosyon. Allergic siya dito. Nang magusap kami tungkol dito, he insisted he never wants the money mentioned again."

Nagsalubong ang kilay ng kanyang ama. "Hindi niya tatanggapin kahit simpleng pasasalamat man lang? After all, kung hindi dahil sa akin wala sana tayo sa kalagayan natin ngayon."

"Anyone can get sick, Dad," bulong niya.

The grief of the past ravaged his face. "Pero iniwan ko kayo."

"At bumalik ka." Sagot ng ina at inabot ang kamay ng asawa sabay ngiti. "Bumalik ka sa amin at itinuwid ang inyong pagkakamali. Huwag na natin pag- usapan ang mga bagay na iyan." Umayos ng upo ang ina, eyes shining with emotion. "Tatanggapin namin ang tseke, Deniah. At hinding- hindi na namin ito babanggitin kay Arkel. Basta ipangako mo sa amin na sa paguwi mo sasabihin mo sa kanya na isa siyang anghel." Humikbi ito, "I'm so proud you are my daughter."

Tumayo si Deniah at niyakap ang ina. Pagkatapos ng ilang oras pang pag- uusap nag- paalam na siya sa magulang at nilisan ang bahay. Poetry night was taking place at the bookstore and she couldn't be late. Pinaandar niya ang kanyang lumang sasakyan and headed toward her store as her thoughts whirled.

Ayaw niya sanag idamay sa kasinungalin ang asawa pero kailangan. Hinding- hindi niya aaminin kay Dark na baon sa utang ang kanyang magulang. The image of him tossing a wad of money at her like it could solve any problem made her squirm. Her pride was important, and so was her parents'. They solved their own problems. She had an instinct that Dark Arkel believed money took the place of emotion, which was a lesson his parents had delivered on a daily basis. She shuddered at the thought.

No, she'd manage to do this on her own.

She settled down and drove to work.

.......

Inikot niya ang tingin sa loob ng bookstore with satisfaction. Tuwing poetry night maraming tao ang dumadalo at marami ding namimili ng libro. Every Friday night, binabago niya ang likod ng tindahan into a performance center. Moody, background music floated through the dim lit aisle. Ang mga extrang table at upuan sa storage ay nilalabas niya at tinatakpan ng mga tela saka niya ito inaayos ng pakurba para magmukhang nasa theater sila. The crowd was a nice mix of intellectuals, some quite serious and others who just wanted an entertaining night out. She dragged the mic over to the small lifted platform, and checked her watch again. Five minutes to go. Nasaan na si Alana?

She watched people settle into the chairs and mumble about coffee while discussing stanzas and imagery and the bleeding of emotion. Sakto namang bumukas ang pinto kasabay ng pagpasok ng mainit na hangin mula sa labas, at pumasok sa loob si Alana. "Ice coffee, anyone?"

Dali daling nilapitan ni Deniah ang kaibigan at kinuha sa kamay nito ang ilang plastic ng ice coffee. "Thank God. Kung di ko sila bibigyan ng kape baka sa Starbucks sila magbasahan ng tula."

Kumuha ng cardboard tray ang kaibigan ang nilinya ang mga baso ng ice coffee. Her cinnamon-colored hair swung past her jawline when she shook her head. "Naya, you're nuts. You know how much money you spend on coffee just so these artists can read poetry in front of each other? Let them get their own coffee."

"I need the business. Until I find a way to get a loan to expand the store, I need to keep them caffeinated."

"Ask my brother. He's technically your husband."

Pinukol niya masamang tingin ang kaibigan. "No. Hindi ko siya kailangang i- involved dito. Nagpromise ka na hinding- hindi mo sasabihin."

Itinaas ni Alana ang mga kamay sa ere. "What's the big deal? Alam naman ni Arkel na babayaran mo ang uutangin mo."

"Gusto kong gawin ito ng ako lang. I took the initial payoff and that was the deal. No more. It's not like this is a real marriage."

"Binigay mo ba ang pera sa magulang mo?"

Ngumiti siya. "Oo, kanina lang. Galing ako don. Almost made the company of your brother worth it."

"Hindi ko pa rin gets. Bakit di mo nalang kasi sabihin kay kuya kung saan mo gagamitin ang pera? He's a pain in the ass but has a good heart. Why are you playing games, girlfriend?"