ไม่ได้เธอต้องรีบไปบอกเรื่องนี้ให้โจนาธานทราบโดยเร็ว เพราะถ้าเกิดคนร้ายไหวตัวทัน ทุกอย่างอาจจะไม่ง่ายอย่างที่คิด ลูกแพรรีบเดินเข้าไปหาผู้บริหารหนุ่มที่ห้องทันที
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“เข้ามา”
ร่างบางเข้ามาในห้องแล้วล็อกประตูทันที ทำให้คนที่นั่งอยู่ในห้องสงสัยว่าเธอล็อกห้องทำไม แต่ก็ยังไม่ถาม ลูกแพรคงมีเรื่องลับจะมาคุยกับเขา
“นั่งลงสิ”
“ขอบคุณค่ะ”
“มีอะไรจะบอกผมก็รีบพูดมาเถอะ”
สาวน้อยมีสีหน้ากังวลหวาดกลัวค่อนข้างมาก ก่อนที่จะสารภาพความจริงออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนคนที่กำลังทำผิดอย่างมหันต์
“คือ...แพร...ทำกุญแจหายค่ะ”
“ว่าไงนะ! คุณทำกุญแจหล่นหาย” ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มลอดไรฟันในประโยค เพราะกลัวว่าจะมีใครได้ยิน
“คือแพรขอโทษนะคะ แพรไม่รู้ว่ามันหล่นหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่...แต่แพรสงสัยว่า มาริสาอาจจะเก็บได้ค่ะ”
แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรกันต่อ เสียงอินเตอร์คอมก็ดังขึ้น มือหนากดรับสาย นายบัญชานั่นเอ
