โจนาธานรับแฟ้มจากหญิงสาวไปเช็กดูก็พบว่ามันผิดปกติจริงๆ
“เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจะคุยกับบัญชาเอง แต่คุณอย่าเพิ่งไปบอกเรื่องนี้กับใครนะ”
“ค่ะคุณโจ เอ่อ คุณโจคะ จะรับกาแฟสักถ้วยมั้ยคะเดี๋ยวแพรไปชงมาให้” ลูกแพรอาสาเพราะอยากทำอะไรให้เขาบ้าง เพราะรู้ว่าโจนาธานต้องทำงานหนักมากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
“ขอบใจนะ”
จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงทุ่มครึ่ง ใบหน้าคมคายก็เงยขึ้นจากแฟ้มงานตรงหน้า มองไปทางสาวน้อยตรงหน้าที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานให้เขาด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนที่จะลุกออกจากโต๊ะเดินเข้าไปหาหล่อน
“กลับกันเถอะ ผมหิวแล้ว”
“ค่ะ”
โจนาธานพาลูกแพรมาทานข้าวที่ร้านประจำเช่นเคย ก่อนที่จะพาเธอกลับบ้าน วันนี้เขารู้สึกเพลียมากจริงๆ ก็เลยยังไม่อยากกลับไปที่บ้านใหญ่ เพราะขี้เกียจตอบคำถามของคนที่บ้านในหลายๆ เรื่อง อีกอย่างวันนี้ธิดารัตน์ก็โทรมาบอกว่าไม่ได้ทานข้าวด้วยกันนานแล้ว ทำให้เขารู้สึกลำบากใจไม่น้อย เพราะที่บริษัทงา
