นี่มันอะไรกัน!...ฉันอึ้งตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างอยากจะกรีดร้องออกมาเสียงดังๆ กับภาพที่เห็นตรงหน้า "ฉันต้องฝันไปแน่ๆ นี่มันฝันร้ายของฉัน" ฉันหยัดตัวเองลุกขึ้นยืนอีกครั้งแล้วแง้มประตูดู ดูให้ชัดว่าสิ่งตรงหน้ามันคือความจริงหรือความฝัน "คะ คะ คุณวายุ!" ฉันสบถเสียงสั่นเครือตะกุกตะกักด้วยความตะลึงงัน ภาพที่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกชายคนหนึ่งกำลังทำกิจกรรมรักซึ่งทำด้วยความไม่รัก ใบหน้าของเธอแปดเปื้อนด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวด และอีกคนที่นั่งไขว่ห้างมองเธออย่างไร้ความรู้สึกเหมือนเขานั้นสะใจเสียมากกว่าที่เธอโดนกระทำแบบนี้
ฉันทนมองภาพตรงหน้าไม่ไหวแล้ว ลูกผู้หญิงด้วยกันฉันเข้าใจความรู้สึกเธอดีหากเป็นฉันที่โดนแบบนี้ฉันคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปเป็นแน่
"ปล่อยเธอเถอะนะคะ" ฉันเปิดประตูเข้าไปพร้อมเอ่ยเชื่องช้าเสียงสั่นเครือด้วยความกลัว ทำให้บุคคลในนั้นหันมามองเป็นตาเดียวกันพร้อมหยุดการกระทำทุกอย่าง
"พลอยฝัน!"
