บทที่ 25
“งั้นถ้าฉันมองบ้างก็คงไม่เป็นไรเหมือนกัน ก็แค่มองไม่สึกหรออะไร” เขาไม่เพียงยอกย้อนแต่ยังทำอย่างที่พูด ด้วยการจับจ้องไปที่หน้าอกของเธอคืน
“เฮ้ย! ไอ้โรคจิต คุณมองหน้าอกฉัน ฉันจะคิดเงินคุณ” เธอยกมือปิดป้องหน้าอกพลางกลับคำหน้าตาเฉย
“เอ้า! ไหนบอกของดีต้องแบ่งกันมอง เธอมองของฉัน ฉันก็มองของเธอ แฟร์ๆ ดี” เขาบอกพลางแกล้งมองไม่ละสายตา
“ไม่ได้ มันไม่เหมือนกัน” เธอขยับถอยอย่างไม่ไว้ใจ
“ไม่เหมือนกันยังไง ในเมื่อมันก็หน้าอกเหมือนกัน” ไม่พูดเปล่า แต่เขายังจับจ้องไปที่หน้าอกเธออีกครั้ง
“มันจะเหมือนกันได้ยังไง ในเมื่อของฉันมัน…โอ๊ย! มันจะอะไรก็ช่าง แต่ยังไงคุณก็ไม่มีสิทธิ์มอง” เธอจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“ถ้างั้นเธอก็ไม่มีสิทธิ์มองของฉันเหมือนกัน ถ้ามองฉันจะปรับ ส่วนจะปรับเป็นอะไร ไว้ค่อยบอกอีกที” เธอยักไหล่พลางเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง ครั้นพอเห็นเธอเดินกะเผลกๆ ไปที่โซฟา เขาจึงเสียงดังข
