สวนสาธารณะ
"ฮึก...ฮือๆ" ทันทีที่อริญญาลงจากรถแท็กซี่ร่างบางก็เดินตรงเข้าไปในสวนสาธารณะ ก่อนที่จะมาทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับยกมือมาปิดหน้าร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
เธอเสียใจมากคลาสก็ยังเป็นคลาสคนเดิม เขาไม่เคยเปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้น วันที่เธอหนีออกมาจากชีวิตเขาและเธอก็เชื่อว่าเขาคงจะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงไปเรื่อยๆ
"นี่น่ะเหรอที่บอกว่ารัก มันก็แค่ลมปากของผู้ชายอย่างเขาสินะ"
"ฉันเกือบจะเชื่ออยู่แล้วเชียวว่าคุณรักฉันจริง" อริญญาถึงกับหัวเราะในลำคอ อย่างที่บอกเธอเกือบจะเชื่ออยู่แล้วเชียวว่าคลาสรักเธอจริง เขาทำเหมือนรักและก็ห่วงเธอมาก ทั้งหมดก็คงจะเป็นการแสดงของเขาที่แสร้งทำเป็นรัก
"ต่อไปเธอห้ามเชื่อคำพูดของผู้ชายคนนี้เด็ดขาดอริญญา"
"แล้วก็ต้องเข้มแข็งห้ามร้องไห้เด็ดขาด" อริญญาพยายามสูดหายใจเข้าออกลึกๆ มือบางยกมาเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มก่อนที่จะบังคับให้ตัวเองไม่ร้องไห้พยายามปรับตัวเองให้ก
