ผีสาวที่ 7
เสียวในรถม้า
ไม่ห่างจากอาราม ยอดไม้ต้นหนึ่งสั่นไหว เหลียนฮวาใช้มือซ้ายค้ำยันต้นไม้ไว้ มือขวาก็ปาดเช็ดริมฝีปากตนเองด้วยความขยะแขยง
“พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ”
“อ๊าส์ อู้ววว ยกสะโพกขึ้นอีกนางแพศยา”
เหลียนฮวาเขย่งปลายเท้าขึ้น นางแอ่นสะโพกให้ตามคำขอ
แสงจันทร์สาดส่องลอดใบไม้ หางตานางประดับด้วยหยาดน้ำตาหยดหนึ่ง เสียงฮึดฮัดแทนเสียงครางบ่งบอกว่านางไม่พอใจ เพราะว่าคนชั่วด้านหลังถึงกับบังคับให้นางกลืน
“อู้ววว ครางออกมาสิ เจ้าไม่เสียวรึไง?”
“บิดามารดาเจ้าสิคราง!”
กลิ่นคาวเลี่ยนยังอบอวลอยู่ในปาก เหลียนฮวาคลั่งแค้นใจแทบตายแล้ว นางสาบานว่าหากเขาให้นางอมอีกครั้ง ฟันน้อยๆ ของนางจะกัดเจ้าแท่งเนื้อนั่นให้ขาดในคำเดียว
“เพี๊ยะ! พั่บๆ พั่บๆ พยศนักน๊ะ!”
ใบไม้ค่อยๆ หล่นลงพื้นต่อเนื่อง เพราะปากจิ้มลิ้มหาเรื่องของนางเอาแต่พ่นคำหยาบ เซียวหรงที่ด้านหลังเลยเกรี้ยวกราดกว่าเก่า เขาโน้มตัวกระแทกดันไปข้า
