เช้าวันต่อมา
เสียงของเพื่อนคุยกันดังมาก ๆ เมื่อคืนกว่าฉันจะหลับคือเกือบตีสาม ละเพื่อนมาทำไรแต่เช้า แบบนี้ไม่ได้ไหม ยังอยู่ในวันหยุดนะโว้ย คนอยากหลับอยากนอน อยากโวยวายอย่างที่ใจคิด ติดตรงที่ไม่กล้าจึงเอ่ยถามด้วยเสียงเนือย ๆ “มาทำไรกันแต่เช้า”
“ซื้อโจ๊กมาฝากไงดาว มาเร็วกำลังร้อน ๆ แกะใส่ถ้วยแล้วเนี่ย” เบลตอบ อะไรพัดเบลให้มาหาฉันเช้าขนาดนี้
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า มาแต่เช้าเลยอะ”
“ก็หิวไง โจ๊กร้านนี้ก็ร้านประจำของเราด้วย ก็เลย...เอ้อ ซื้อมาฝากเพื่อน ๆ งี้”
คำตอบของเบลมันมีพิรุธอะ ฉันก็เลยลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วลืมตามองเพื่อน อยู่กันครบสามหน่อเลย “ทำอะไรกัน”
“ก็ซื้อโจ๊กมากินด้วยกันไง” กระต่ายพูดบ้าง
“พิรุธเยอะ” ปกติเพื่อนฉันไม่ค่อยเป็นแบบนี้ ถ้าเป็นวันหยุดเราจะนอนตื่นสาย เจอกันก็เกือบบ่าย
“เมื่อคืนลีเห็นพี่ชายดาวออกจากห้องไป เป็นอะไรกันหรือเปล่า” ลีที่เงียบอยู่นานเป็นคนเฉลย
อ่อมาด้วยเ
