วันต่อมา
เวลา 14:45 น.
ฉันลุกจากที่นอน ลุกขึ้นนั่งตั้งสติเพราะอาการปวดหัวตุบ ๆ เข้าเล่นงาน ปวดแบบปวดหนักมาก ไม่นะ เมื่อคืนภาพมันตัดไปตอนไหนอะ ฉันจำได้ว่าพี่ส้มพี่ทิมเพื่อนพี่แคลคะยั้นคะยอให้ดื่ม เออ ละด้วยความเกรงใจใช่ไหม ฉันก็รับมาดื่ม แล้วจากนั้นอะไรต่อไม่รู้ จำอะไรไม่ได้แล้ว ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนล่ะ ไม่ใช่ว่าพี่แคลทิ้งฉันไว้แล้วมีใครหิ้วฉันมานะ ไม่สิ พี่แคลไม่น่าจะทิ้งฉัน
มองรอบ ๆ ห้องแล้วเจอโทรศัพท์วางอยู่บนเตียงฉันจึงคว้ามันมาและเดินออกจากห้อง เมื่อเดินออกมาจากห้องเป็นชั้นสองหรือชั้นสามไม่รู้ เดินลงบันไดมาเรื่อย ๆ อ่อ สถานที่คุ้นตา ร้านน้ำเต้าปูปลาของพี่แคล โล่งอกไปที
“ฟื้นแล้วเหรอ มากินส้มตำเร็ว” พี่แคลนั่งอยู่ที่โซฟา มีพี่ส้มนั่งอยู่ด้วย พวกพี่เขาไม่เมากันหรือไงทำไมดูสดชื่นจัง แล้วทำไมฉันตื่นสายขนาดนี้
เมื่อคืนคงไม่ได้ทำอะไรแปลก ๆ นะ จะว่าไปก็ปวดตัวจังเลย ปวดเมื่อยมาก
“เมื่อคืนเก
