พี่ชายข้างบ้าน 4(2)
899 Words
กลับมาถึงบ้านฉันรีบมานั่งทำรายงานต่อ นั่งขลุกอยู่กับหน้าจอประมาณ 4 ชั่วโมงคืบหน้าไปหลายอย่าง เหนื่อยแล้วจึงเก็บของแล้วเอนตัวลงนอนที่เตียงสักหน่อย เมื่อเช้าตื่นเช้าเกินไปทำให้ง่วง กำลังจะเคลิ้ม ๆ หลับเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
Rrrr.
“อือ...” การที่เราเคลิ้มจะหลับแล้วมีคนโทรมาเป็นอะไรที่น่าโมโหมาก
(ทำอะไรอยู่ทำไมทำเสียงแบบนั้น) คำถามของเฮียไฟทำให้ฉันตั้งสติแล้วพูดดี ๆ
“ค่ะเฮีย จะกลับแล้วเหรอ”
(อืม อาบน้ำแล้วออกมารับเฮียหน่อยนะ)
“ไม่อาบได้ไหม” แค่ไปรับเอง ทำไมฉันต้องอาบน้ำ
(ตามใจ แต่เฮียจะเลยไปแมนชัน)
“หนูไปด้วยเหรอ”
(ใช่ เร็ว ๆ นะเฮียรอ)
“ค่ะ ๆ” ก็ชอบเป็นแบบนี้ตลอดชอบหิ้วฉันไปไหนมาไหนด้วย ไม่ถามสักคำเลยว่าอยากจะไปด้วยไหม
อืม ก็อยากไปแหละ อยากไปด้วยมาก ๆ มีเหรอโอกาสเล็กน้อยอยู่ตรงหน้าดาวเหนือคนนี้จะไม่คว้าไว้
20 นาทีต่อมาฉันมาถึงร้านป้าอรซอย 17 เฮียไฟนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ คุยกับใครไม่รู้หลายคนอยู่นะ บางคนฉันก็คุ้นหน้าแต่บางคนก็ไม่เคยเห็น เฮียหันมามองรถแล้วรีบลุกเดินมา ฉันกำลังจะเปิดประตูเพื่อให้เฮียเป็นคนขับ ทว่าเฮียเปิดประตูเข้ามานั่งเบาะข้าง ๆ
“ไม่ต้องลง หนูขับไปแมนชันเลย”
“ค่ะ” ฉันปรายตามองทางที่เฮียเพิ่งจะเดินมา เห็นกลุ่มวัยรุ่นเมื่อครู่พากันซุบซิบและหันมองมาที่รถเหมือนอยากรู้บางอย่าง คงอยากรู้ว่าใครขับลูกรักเฮียมั้ง แต่รถเฮียไฟติดฟิล์มดำมองไม่เห็นข้างในอยู่แล้ว
“โอ๊ย เมื่อยชะมัด” เฮียไฟบิดขี้เกียจก่อนจะวางมือพาดลงที่ต้นขาฉัน ยังดีที่ไม่โดนเนื้อหนังเพราะว่าฉันใส่กางเกงวอร์ม “นี่วันนี้ตัวที่เฮียเล่นชนะด้วยนะ กลับจากแมนชันไปกินชาบูชิกัน”
ฉันจับมือที่วางไว้หน้าขาออก “ไม่เอาค่ะ หนูยังจุกเตี๋ยวอยู่เลย กินไปตั้งสามชาม”
“โกรธปะเนี่ย”
“เปล่าค่ะ”
“นี่ไงเฮียกำลังง้ออยู่ ไปนะเฮียอยากกิน”
“…” คำตอบของฉันไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริง ๆ แต่ฉันก็เต็มใจไปกับเขานะ
“จะมีคนมาเช่าตึกหน้าถนนด้วยนี่หว่า เฮียลืมไปเลย เดี๋ยวแวะแมนชันเอาเงินจากเจ้จี๋แล้วแวะตึกแถวก่อนนะหนู”
“รับทราบค่ะ” เหมือนให้ฉันมาเป็นคนขับรถอะ คือว่าทุก ๆ เดือนเฮียไฟจะมาเก็บเงินค่าเช่าที่ผู้ดูแลแมนชันเก็บไว้ให้ เรื่องพวกนี้เฮียไฟเป็นคนจัดการทั้งหมดเพราะพี่แคลยกให้เฮียดูแล พี่แคลเขาเปิดร้านอาหารและเปิดร้านขายน้ำเต้าปูปลาอะไรประมาณนั้น
เก็บเงินจากแมนชันเรียบร้อยฉันก็พาเฮียแวะที่ตึกแถวอาคารพาณิชย์ 3 ชั้น 5 คูหา ที่ติดถนนใหญ่สุขุมวิท เฮียเลือกให้เช่าเก็บเงินกินทุกเดือน รายรับของเฮียแต่ละเดือนอยู่ได้สบายอะ คนอะไรรวยจัง หล่อแล้วรวยแบบนี้ไงผู้หญิงถึงเข้าหาเฮียเยอะ เฮ้อ ไม่อยากให้เฮียเป็นจุดเด่นเลย
“ไปไหน” ฉันลงจากรถพร้อมเฮียไฟแล้วรีบเดินมาอีกทาง
“อยากกินกาแฟค่ะ เฮียเอาไหม”
“ไม่ เดี๋ยวเย็นเฮียมีนัด”
“อ่อ เดี๋ยวหนูมานะ เดินไปแป๊บเดียว” ฉันยิ้มแล้วเดินมาทางปั๊มน้ำมัน ในปั๊มมีร้านกาแฟ ขอสักแก้วดูดให้ชื่นใจคงเป็นอะไรที่รู้สึกดี
“เอ้า แดดมันร้อน” ร่มสีดำกางพรึบก่อนจะถูกยัดใส่มือฉัน
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวหนูรีบกลับมา” เนี่ยเรื่องเล็กน้อยที่เฮียไม่เคยละเลย
เห็นปะ เวลาที่เราคิดไปเองอะไรที่เขาทำให้ก็ดีไปหมด
“อืม เฮียรอด้านใน รีบตามมา”
ก็เพราะใส่ใจแบบนี้ไง จะไม่ให้รักได้ไง
ได้มอคค่าปั่นมาหนึ่งแก้ว ฉันรีบเดินกลับมาที่ตึกแถว ตึกแถวนี้มีว่าง 1 คูหา ด้านริมสุด
เดินเข้ามาด้านในฉันเห็นเฮียกำลังคุยกับป้าแหววชาวบ้านแถวนี้ ฉันเดาว่าเป็นคนหาคนมาเช่า
“ช้า”
“คนเยอะค่ะ” คนในร้านกาแฟเยอะจริง ๆ
“เอ้าโตขึ้นเยอะเลยนี่ดาวเหนือ สวยนะเนี่ย” ตามประสาชาวบ้านปากหอยปากปูที่ว่างเว้นไม่ได้ชอบจับกลุ่มนินทาลูกชาวบ้าน และฉันโดนบ่อยสุดเพราะถูกหาว่าเกาะเฮียไฟกับพี่แคลกิน ป้าคนนี้นี่ขาเม้าท์เลยจ้า
“ขอบคุณค่ะป้าแหวว” ถึงไม่ชอบยังไงก็ต้องปั้นหน้ายิ้มให้ผู้ใหญ่อะเนอะ ถ้าไม่ยิ้มก็จะเอาไปนินทาว่าไม่มีมารยาทอีก
“นี่แฟนคุณไฟเหรอคะ” ทันทีที่เสียงหวานเอื้อนเอ่ยฉันปรายตามองไปทางต้นเสียง ผู้หญิงผมยาวสลวยยาวเลยหลัง ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง เธอดูสวย สวยมาก ดูเป็นผู้ใหญ่ด้วย เธอดูดีอะ ยืนคู่กับเฮียไฟแล้วเหมาะสมกันมาก ๆ
- Writer
