พี่ชายข้างบ้าน 4
897 Words
@ร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ป้าอรซอย 17
“หนูเอาหมี่ขาวหมูปนไก่ค่ะ เฮียเอาเหมือนเดิมไหม” ฉันถามหลังจากที่เฮียจอดรถที่ร้านก๋วยเตี๋ยวไก่
“หนูกินก่อนเลย เฮียดูนี่แป๊บ”
“เอ้า วันนี้ควงน้องสาวมา ทุกทีเห็นชอบควงสาวมาตีไก่ ไงเราไปเรียนเป็นไงบ้าง สวยขึ้นเลยนะ มีแฟนหรือยัง หรือไอ้ไฟมันหวงจนไม่กล้ามี” ป้าอรคนขายก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามตามประสาคนที่เห็นฉันมาตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนเฮียไฟชอบพาฉันมาดูไก่ตี บอกให้ฉันสั่งก๋วยเตี๋ยวรอ
ฉันไม่น่าลืมเลยว่าวันนี้วันตีไก่ที่ถูกเพิ่มรอบมาอีกวัน ไม่งั้นยังไงฉันก็ไม่มากับเฮีย
“เฮียไฟไม่หวงจ้ะป้า” ก็พูดไปงั้น ใคร ๆ ก็รู้ว่าเฮียไฟหวงฉันมาแต่ไหนแต่ไร หวงในฐานะน้องสาวที่เห็นมาตั้งแต่เกิดอะ เมื่อไหร่จะหวง จะหึงแบบผู้ชายหวงหึงผู้หญิงคนหนึ่งบ้างนะ
จะมีวันนี้หรือเปล่าน้า
“ไม่หวงอะไร เขารู้กันทั้งบาง ไม่งั้นเอ็งคงมีแฟนไปแล้ว”
“…” ฉันยิ้มเจื่อนแล้วเดินนั่งรอที่โต๊ะ มีแฟนเหรอ หาคนใจดีเท่าเฮียไฟไม่เห็นมี ถ้ามีจะรีบสารภาพรักเลยล่ะ ชิ ก็พูดไปงั้น ดาวเหนือจะไปไหนได้
ขณะนี้กินก๋วยเตี๋ยวหมดไปสามชามเฮียก็ยังมุ่งมั่นกับการตีไก่ ฉันก็รอไง นั่งรอ กดโทรศัพท์รอ ทำก๋วยเตี๋ยวช่วยป้าอร เก็บถ้วยที่ลูกค้ากินแล้วไปไว้ที่ล้างเหมือนเมื่อก่อนที่เคยทำตอนติดสอยห้อยตามเฮียมา ในที่สุดก็เหมือนสวรรค์จะเห็นใจฉัน ทำให้ฉันมีรถกลับบ้าน
“ป้าเอาใหญ่ไก่ไม่ผัก หมี่ขาวหมูปนไก่ หมี่เหลืองหมู เกาเหลาหมูปนไก่ใส่ถุงกลับบ้าน” ลูกค้าหนุ่มสั่งเรียบร้อยเดินเข้ามานั่งในร้านสายตามองหาที่นั่งแล้วเขาก็ปรายตามามองฉัน “อ้าว มาไงไอ้จ๋อ”
จ๋อมาจากลิง ตอนเด็ก ๆ มีคนบอกว่าฉันซนมากจนพ่อแม่ของคนเรียกตั้งชื่อฉันว่าจ๋อ
“พี่โม พ่อเทวดาของน้อง พี่กลับบ้านเลยไหมคะ หรือไปไหนต่อ”
“มาแนวนี้ อยากติดรถกลับบ้านด้วยอะดิ”
“แม่นเลยค่า เป็นหมอดูได้เลยนะเนี่ย”
“โดนเฮียไฟลากมาด้วยหรือไง”
“ช่าย ดาวลืมว่าเป็นวันตีไก่ ไม่งั้นไม่มานั่งแก่วอยู่นี่หรอก ยังทำรายงานไม่เสร็จเลยอะ” ได้ทีฉันก็ฟ้องพี่ชายบ้านฝั่งตรงข้าม
“กลับพร้อมพี่ก็ได้ แต่พี่ขอแวะเอาเตี๋ยวให้ใบบัวก่อนนะ” ใบบัวที่พูดถึงคือลูกสาวของพี่หัวหอมแฟนเก่าที่เฮียไฟรักมาก
“อื้ม ๆ ได้เลยค่าพ่อเทวดาของน้องดาว”
“หึ ไปบอกเฮียไฟดิไป เดี๋ยวโวยวายอีก”
ใช่ ๆ ฉันเกือบลืมเลย เคยมีหลายครั้งฉันหนีกลับพร้อมคนแถวบ้านที่มาซื้อก๋วยเตี๋ยว เฮียไฟมารู้ทีหลังโวยวายยกใหญ่ ขู่สารพัดว่าต่อไปจะไปไหนต้องบอกเฮียก่อน ไม่งั้นเฮียจะตี พูดเหมือนฉันเป็นเด็กไปได้ “ได้ ๆ พี่โมรอดาวแป๊บนะ ดาวขอมองหาเฮียไฟก่อน”
แล้วฉันก็ลุกเดินเข้ามาด้านหลังร้านที่เป็นสนามตีไก่ย่อม ๆ ผู้คนเยอะมากมาย แต่เฮียโดดเด่นที่สุดเพราะสีผมของเขาด้วยมั้ง ฉันแทรกตัวเดินมายืนข้างเฮียแล้วสะกิดแขนของเขา เฮียไฟหันหน้ามามองแล้วเริ่มชักสีหน้าใส่ทันที แล้วเขาก็จับมือฉันเดินออกมาจากวงตีไก่
เขาไม่ชอบให้ฉันเข้ามาด้วยเหตุผลที่ว่าผู้ชายเยอะ เบียดฉันเนียนแต๊ะอั๋งฉัน
“เข้ามาทำไม” นั่นไงเขาใช้น้ำเสียงดุ
“หนูจะมาบอกเฮียว่าหนูจะกลับบ้านนะ”
“จะกลับยังไง รอเฮียก่อน”
“ไม่เอา จะกลับไปทำรายงาน กลับพร้อมพี่โม พี่โมมาซื้อเตี๋ยวพอดี”
“ไม่ต้องอะ นี่กุญแจรถแล้วเดี๋ยวเฮียโทรบอกให้มารับ” เขาวางใส่มือฉัน
“แว้นไปกับพี่โมแป๊บเดียวก็ถึง ขี้เกียจขับรถ”
“อย่าดื้อ”
“...”
“เฮียจริงจัง”
“ค่ะ โทรมาแล้วกันเดี๋ยวหนูมารับ”
“อืม” อืมแต่ไม่ได้จบแค่ตรงนั้นนะ เดินออกมาส่งฉันด้วย คือเขากลัวฉันจะฝากกุญแจรถไว้ที่ป้าอรไง
“พี่โมเดี๋ยวดาวเอารถเฮียไฟกลับนะคะ”
“อ่าฮะ ไงเฮีย” พี่โมพยักหน้ารับรู้แล้วเอ่ยทักเฮียไฟ
“เออ” ห้วนจัง แล้วยังรีบจับมือฉันให้เดินมาที่รถอีก ยังไม่ทันได้ลาพี่โมดี ๆ เลย “อย่าลืมรับสายเฮียนะ”
“ค่า”
“ถ้าลืมโดน”
“เลิกบ่น หนูจะกลับบ้านแล้ว” เฮียไฟปิดประตูรถให้แล้วขยับตัวออก ฉันจึงขับลูกรักของเฮียกลับบ้าน คันนี้เฮียรักมาก ไม่ค่อยได้เอาออกมาใช้ บีเอ็มดับเบิลยูอีกคันที่ใช้ประจำเห็นเฮียบอกว่าเฮียทูยืมไปรับสาว รายนั้นก็หวงรถตัวเอง รถรับสาวก็เลยต้องเป็นคันนั้นของเฮียไฟคันเดียว
- Writer
