ทายาทคาร์ลอส

5 มดกัด

หลังจากที่เขาคนนั้นเดินออกไปฉันก็รู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องฉันยากที่จะคาดเดาได้ ถ้าพี่ฟีนิกซ์กับพี่เนเน่ไม่ทำผิดกับฉันเรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น เรื่องทั้งหมดฉันไม่ได้เป็นคนเริ่ม

“เนญ่า!!” เสียงของฟีนิกซ์ดังขึ้นทำเอาเจ้าของชื่อนั้นสะดุ้งโหยง

“ที่ไอ่หน้าหล่อเมื่อกี้พูดมันหมายความว่าไง” ฟีนิกซ์ไม่พูดเปล่าพร้อมกับเดินเข้าไปบีบที่ต้นแขนของเนญ่าด้วยอารมณ์โกรธและหึงหวงขั้นสุด

“นะ…นี่ค่อยๆ คุยกันสิ ฟีนิกซ์ปล่อยแขนเนญ่าก่อนแขนน้องแดงหมดแล้ว” เนเน่รีบเดินเข้าไปห้ามเพราะเธอกลัวว่าทั้งสองจะทะเลาะกัน

“ก็เป็นตามที่ผู้ชายคนนั้นพูดคะ เขาคือผัวเนญ่าเราสองคนเเค่ทะเลาะกันคะเนญ่าเลยมาคบกับพี่ฟีนิกซ์เล่นๆ เป็นไงคะเจ็บไหมพี่ฟีนิกซ์รู้สึกเจ็บใจไหมคะที่ถูกแทงข้างหลัง” เนญ่าเอ่ยพร้อมกันแววตาที่สั่นไหวเธอทั้งเจ็บใจและเสียใจในเวลาเดียวกันเธอรักฟีนิกซ์มากเพราะฟีนิกซ์เป็นรักแรกของเธอถึงจะคบกันได้เพียงไม่กี่อาทิตย์แต่การที่ฟีนิกซ์พูดจาหวาดล้อมดูแลเอาใจใส่เนญ่านั้นมันทำให้เธออ่อนไหวไปกับการกระทำของฟีนิกซ์อย่างง่ายดาย แต่ทุกอย่างมันกลับกันทั้งหมดฟีนิกซ์ไม่ใช่ผู้ชายในร่างแบบที่เนญ่าคิดเลยสักนิด

“เนญ่าทำไมถึงพูดแบบนี้….” เนเน่ที่ได้ยินคำตอบของน้องสาวของตัวเองเธอแทบไม่อยากจะเชื่อว่าคำพวกนั้นจะหลุดออกจากปากของน้องสาวตัวเองเพราะเนเน่รู้นิสัยใจคอน้องเธอดีเนญ่าจะเป็นคนนิสัยดีในระดับหนึ่งและจะคิดก่อนที่จะพูดเสมอแต่ทำไมวันนี้เนญ่าถึง……

“ทำไมหรอหรอคะ พี่เนเน่คงผิดหวังในตัวเนญ่ามากเลยสินะคะ”

“ไม่เอาสิเนญ่าไม่พูดแบบนี้ พี่แค่ถามดูว่าเราเป็นอะไรกำลังคิดอะไรอยู่ถะ…..”

“เนญ่าต้องถามพวกพี่สองคนนั้นคะว่ากำลังทำอะไรอยู่และคิดจะทำอะไรอยู่” ภาพตรงหน้าคือเขาทั้งสองไม่มีความสำนึกผิดเลยสักนิดฉันจึงเริ่มระเบิดอารมณ์ที่มันอัดอั้นอยู่ในใจออกมา

“เนญ่าหมายถึงอะไรพี่ไม่เข้าใจ” ฟีนิกซ์เอ่ยพร้อมสายตาเลิ่กลั่ก

“ทำไมคอพี่ฟีนิกซ์แดงจังคะไปโดนอะไรมาหรอ” ฉันไม่พูดอะไรให้มากความฉันยิงเข้าประเด็นเลยเพราะทั้งพี่ฟีนิกซ์พี่เนเน่คอแดงทั้งคู่ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าข้ออ้างของพวกเขาทั้งสองจะแก้ตัวยังไงแต่ก็คงไม่พ้น’ มด’ หรอกฉันเชื่อว่าพวกเขาต้องพูดคำนี้

“เออ…เอ่อคือมดใช่มด มดกัดหนะข้างล่างมดเยอะมากเลยพี่เลยจะขึ้นมาบอกเราไง” เชื่อรึยังละว่าข้ออ้างของเขาคือ’ มด’ สงสารมดจริงๆ

“แล้วพี่ละคะพี่เนเน่ก็โดนมดกัดมาเหมือนกันหรอคะ”

“ชะ….ใช่ๆ” ทันทีที่เนเน่ตอบเธอก็หลบหน้าน้องสาวทันทีซึ่งนั้นก็ทำให้ผู้เป็นน้องสาวจับผิดได้อย่างง่ายดาย

“น่าบังเอิญจังเลยนะคะที่พวกพี่โดนมดกัดที่คอทั้งคู่”

“นั่นสิพี่ก็ว่ามันบังเอิญจริงๆ ใช่ไหมฟีนิกซ์”หญิงสาวพูดพร้อมสกิดให้ร่างหนาพยักหน้าเชิงเป็นคำตอบเดียวกัน

“ที่ห้องหนูก็มีมดเหมือนกันนะคะตัวใหญ่ด้วย ใหญ่มากๆ แต่ตัวออกสีชมพูหน่อยๆ กัดทีเนญ่าสะดุ้งเลยคะเสียดายจังนะคะที่พวกพี่มาทันไม่ตอนมดตัวนั้นมันกำลังกัดเนญ่า” สิ่งที่ร่างบางพูดนั้นไม่ใช่มดอย่างที่สองคนนั้นเข้าใจหรอกมันก็คือคาร์ลอสตั้งหาก

“กัดตรงไหน เจ็บมากไหม” ฟีนิกซ์ที่ได้ยินก็เดินเข้ามาจับตัวเนญ่าหมุนไปมาเพื่อดูว่าเธอนั้นเจ็บตรงไหนไหมอย่างลืมตัว

“เจ็บสิคะครั้งแรก” เนญ่าพูดพร้อมเปลี่ยนสีหน้าและเเววตาจากแววตาที่สั่นไหวและสีหน้าที่เศร้าค่อยๆ เปลี่ยนมายกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และแววตาที่เรียบนิ่งอย่างคาดเดาได้ยาก

“ครั้งแรก?หมายความว่าไงเนญ่าพี่ไม่เข้าใจ” ทั้งสองเอ่ยถามประสานเสียงพร้อมกัน

“ก็มดกัดไงคะ พวกพี่คิดอะไรคะ”

“เอ่ออออ เปล่าหรอก แล้วอาการปวดหัวดีขึ้นรึยังกินยาอีกไหมเดียวพี่ลงขอยาที่เค้าเตอร์มาให้”

“หายดีแล้วคะ พวกพี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

“พี่ฟีนิกซ์คะ”

“คะ…ครับ”

“เราเลิกกันเถอะคะ” ฉันไม่อยากโง่ไปกว่านี้อีกแล้วจึงตัดสินใจพูดคำนี้ออกไปถึงฉันไม่เคยคิดอยากจะพูดคำนี้เลยก็เถอะถ้าพูดแล้วมันทำให้ฉันหายโง่ฉันก็จะพูด

“ทำไม ทำไมเนญ่า” ฟีนิกซ์ที่ได้ยินก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาทันทีที่แฟนสาวนั้นบอกเลิก เขาไม่เคยคิดเลยว่าเนญ่าจะกล้าบอกเลิกเขาจนมาถึงวันนี้

“พี่ไม่ได้ยินผู้ชายคนนั้นพูดหรอคะว่าเขาคือผัวของเนญ่า เนญ่าแค่คบซ้อนคะไม่ได้จริงจังอะไรมากแค่คบเล่นๆ เพื่อฆ่าเวลารอเขากลับมาง้อคะ” ฉันสังเกตสีหน้าพี่ฟีนิกซ์ตอนที่ฉันบอกว่าคบซ้อนสีหน้าพี่เขาคือเศร้าอย่างเห็นได้ชัดต่างกับอีกคนที่สีหน้าพี่เขานั้นดูดีใจและตื่นเต้นแสดงออกมาได้อย่างชัดเจน

“เรื่องแบบนี้ใครเขาไม่พูดเล่นหรอกนะเนญ่า” เสียงของเนเน่เอ่ยพูดกับน้องสาวของตัวเอง

“เนญ่าพูดจริงคะถ้าพี่เนเน่อยากได้ก็เอาไปเลยคะเนญ่ายกให้จะได้ไม่ต้องไปแอบกินในที่คับแคบอีกมันน่าสมเพชมากนะคะรู้ไหม”

“เนญ่าแกพูดอะไรของแกห๊ะ??” พี่เนเน่เริ่มแสดงมารยาที่แท้จริงออกมาเรื่อยๆ หลังจากที่ปั้นหน้าว่ารักและเป็นห่วงเนญ่ามาตลอดที่แท้พี่เขาก็แค่หวังจะเเย่งของฉันทุกอย่างจริงๆ สินะ

“สงสัยฤทธิ์ยาแก้ปวดหัวมันทำให้เนญ่าพูดจาเลอะเลือนนะคะ พวกพี่อยู่กันต่อเลยนะคะเนญ่าจะขอกกลับก่อน”

“ถ้าแกกลับฉันก็จะกลับ”

“พอดีเนญ่ากลับรถผัวหนะคะพี่คงไม่ไปนั่งขัดผัวเมียเขาหรอกใช่ไหมคะ”

“งั้นเจอกันที่บ้าน” พูดจบเนเน่เธอก็เดินเข้าไปเก็บข้าวของ ของเธอด้วยความหงุดหงิด

“ฝากพี่เนเน่ด้วยนะคะพี่ฟีนิกซ์” เนญ่าเอ่ยพร้อมจะหันหลังกลับไปเก็บข้าวของ ของเธอเช่นกันแต่ทว่าฟีนิกซ์ก็รั้งแขนของเธอไว้

“เนญ่าคุยกันก่อนได้ไหม”

“คุยเรื่องอะไรคะ?”

“คือพี่……”

“เนญ่าเสียเวลามามากแล้วเนญ่าขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบเนญ่าก็เดินหนีไปอย่างไม่เหลือเยื่อใยเลยสักนิด

“พี่ไม่ยอมเสียเธอไปหรอกเนญ่าตราบใดที่ฉันยังไม่ได้เธอก็อย่างหวังว่าฉันจะปล่อยเธอไปไหนเลย” ฟีนิกซ์เอ่ยพร้อมกำหมัดแน่นทั้งโกรธทั้งเกลียดตัวเองที่ทำอะไรสะเพร่าๆ

‘หึ นังเนญ่าอะไรที่มันเป็นของแกฉันจะแย่งมันมาทุกอย่างรวมถึงผัวของแกด้วยอะไรที่อีเนเน่อยากได้มันก็ต้องได้แกจะไม่มีวันเด่นกว่าฉันหรือมีความสุขกว่าฉันเพราะฉันจะแย่งมันมาจากแกทุกอย่างนังเนญ่า ‘เนเน่ที่เห็นน้องสาวเธอเดินผ่านเธอก็ได้แต่คิดในใจเพื่อหวังจะแก้แค้นละแย่งทุกๆ อย่างที่เป็นเนญ่ามาทั้งหมด

มีใครอยากอ่านต่อไหมคะจะได้เเต่งต่อฮะ