บทที่ 15

1422 Words

"เธอเป็นอะไรกันแน่" หลังจากที่เข้ามานั่งในห้องเรียนได้นานพอสมควร ข้าวฟ่างก็ยังเห็นว่าน้ำหนาวมีสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก "บอกว่าเปล่าไง" "แทนที่จะดีใจที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน" "ใช่ๆ แถมไม่ต้องได้ออกเงินสักบาท" ไข่ตุ๋นก็เป็นอีกคนที่สังเกต แต่น้ำหนาวก็ยังคงมัวใช้ความคิด ไม่สนใจคำพูดของเพื่อนเท่าไร ..ต้องใช่แน่ๆ คิดยังไงก็ใช่ เพราะโรงแรมของพ่อเป็นโรงแรมในเครือป้ากัลยา ..ไอ้ขี้เก๊กคงจะอ้อนป้า เหมือนอ้อนอยากจะได้มอเตอร์ไซค์แน่เลย ฉันจะทำยังไงล่ะทีนี้ ไม่น่าเลยเรา พอถึงเวลากลับบ้าน รุ่นน้องคณะบริหารธุรกิจ ต่างก็รีบกลับบ้านไปเตรียมเสื้อผ้าข้าวของ แต่ที่จริงบางคนก็เตรียมไว้แล้ว เพราะรู้ดียังไงก็ต้องได้ไปเที่ยวในวันหยุดนี้ "หึ! แสบนักนะแม่คุณ" รชตมองตามหลังหญิงสาวที่เดินไปขึ้นลิฟต์ของคอนโด ซึ่งเธอไม่เห็นว่าเขาเอามอเตอร์ไซค์มาเปลี่ยนรถเก๋ง โชคดีที่คอนโดอยู่ไม่ไกลมหาวิทยาลัย พอเปลี่ยนรถได้รชตก็ขับก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD