เห็นคุณดิวเงียบไปผมก็คิดว่าเรื่องมันจะจบ ที่ไหนได้ เป็นอย่างที่เขาว่าจริงๆ ท้องฟ้าจะสงบก่อนที่พายุจะเริ่ม
“สั่งจากข้างนอกดีไหมครับ ผมกลัวทำไม่ถูกปาก” ถึงแม้ว่าผมจะทำอาหารให้คุณตรีทานทุกวัน แต่มันก็เป็นอาหารรสชาติที่คุณตรีชอบ อาหารแบบคลีนๆ ดังนั้นจะให้มาทำอาหารธรรมดาแล้วรสชาติระดับภัตตาคารผมทำไม่ได้หรอก
“นายก็ทำอาหารใช้ได้นะ” คุณตรีกดเปลี่ยนช่องในโทรทัศน์ไปเรื่อย เพราะหาช่องที่เขาสนใจจะดูไม่ได้สักที
“ใช้ได้กับคุณตรีคนเดียวน่ะสิครับ”
ทำไมผมจะไม่รู้ว่าบางครั้งคุณตรีก็กล้ำกลืนฝืนทนกินอาหารที่รสชาติไม่ค่อยจะคงที่ คือผมก็ไม่ได้ทำออกมาแย่หรอกครับ เพราะผมก็ชิมฝีมือตัวเองตลอด แต่มันก็แค่พอกินได้ บางวันฟลุ๊คหน่อยก็คืออร่อยจนน่าทึ่ง บางวันก็ได้แต่ถามตัวเองว่าขาดอะไร...สุดท้ายก็สรุปได้ว่ามื้อนั้นขาดความอร่อย
ถ้าไม่ใช่เพราะคุณตรีใจดี เขาคงไม่ทน
“มั่นใจในตัวเองหน่อย ทำไปเถอะ ต่อให้นายซื้อมาพ่อ
