ผมเพิ่งรู้ตัวว่าทำพลาดครั้งใหญ่กับการส่งข้อความไปหาคุณตรี ถ้าหากผมรู้ว่าคุณดิวจะพูดเรื่องอะไร ผมจะไม่ส่งข้อความไปหาเขา แล้วปล่อยให้เรื่องนี้หายเข้ากลีบเมฆไปเสีย เหมือนสายลมที่พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ทว่าเมื่อคุณตรีรู้เรื่องแล้ว สิ่งที่เขาต้องการมากๆ ในตอนนี้ก็คือคำตอบ
“ว่ายังไงฟ้า ดิวมาที่นี่ทำไม” เขาถามผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ผมมัวแต่คิดเวิ่นเว้อ จนลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองส่งข้อความไปหาคุณตรี และเมื่อเขากลับมาผมควรจะเตรียมคำตอบเอาไว้แล้ว จะเรียกว่าเป็นคำโกหกก็ได้ อย่างน้อยมันน่าจะดีกว่าพูดความจริงออกไป
แต่แล้วยังไง ผมไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้นเพราะมัวแต่จมจ่ออยู่กับความคิดอันแสนจะไร้สาระ มารู้ตัวอีกทีคุณตรีก็เข้าประชิดตัวแล้ว
“คือ ไม่มีอะไรหรอกครับ” ผมคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะบอกความจริงยังไง จะให้บอกเหรอคุณดิวพูดว่าเขาชอบผม
คุณตรีจ้องผมเขม็ง เขาค่อยๆ ก้าวเข้ามาใกล้ ทำให้ผมต้องเดินถอยหลัง
ถ้าเ
