Knowing that my kids knows who I am, was my only consolation for what happened today. Nagpapasalamat ako kay ate Myla dahil hindi niya ipinagkait sa mga anak ko ang katotohanang ako ang ina nila.
Naging maayus din naman ang salu-salo kahit papaano. Kahit may tensyon sa bawat isa ay pilit kaming nagpakahinahon at inayos ang kanya-kanya naming sentemyento sa buhay. Ganun naman yata talaga palagi.
Days had passed. Naging normal naman ang takbo nang buhay naming lahat. Maliban na lang kay Zeus na laging nakatingin sa akin.
Awkward feeling enveloped my whole system. Bukod pa sa galit ako sa kanya, dahil wala naman kasi siyang karapatang maliitin ako. Na para bang kasa-kasama ko siya buong anim na taong wala siya. Na parang alam niya lahat ng nangyayari sa akin.
The thought of it boil
