When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
2 gün sonra: Leyal "Defol git bu evden! Karnındaki piçinle birlikte defol git!" Karnımda bebeğimle sokağa atılırken içler acısı bu halime dünya alem susmuştu sanki. Film izler gibi camlardan izleyen zalim insanlar kocamın beni tartaklayarak evden yaka paça kovmasını seyre durmuşlardı. Gök acı acı kükrerken acı feryadlarım arşı alayı inletiyordu lakin sesimi duyan tek bir Allah'ın kulu yoktu. İnsanlarda vicdan yoktu. Merhamet yoktu. En önemlisi insanlık yoktu. "Yapma ne olursun Cahit! Nereye giderim ben! Bu halimle dönemem babamın evine!" diyerek ağlamaya başladım. Kocam bildiğim haysiyetsizin ayaklarının dibine yalvararak,feryad ederek çökmüştüm. Beni evinden gelin ederken'Gelinlikle çıktığın bu eve ancak kefenle girersin'diyen babamın evine mi gidecektim? Ölürdüm de gitmezdim o so