"เธออย่าฝันว่าจะได้ไปจากฉัน!"
"เฮ้ย!"
บูมคว้าไนเจลกลับไปที่รถก่อนที่โน๊ตจะคว้าไหล่บูมไว้ จนบูมหันกลับไปซัดหมัดเข้าเต็มแรงจนโน๊ตล้มลง ทั้งคู่เริ่มตะลุมบอนกันอีกครั้ง โน๊ตสู้กลับแต่ครั้งนี้โน๊ตก็สู้บูมที่มีทักษะมากกว่าไม่ได้อยู่ดี และบูมมีความโกระอยู่เต็มหัวใจทำให้เขายิ่งมีเรี่ยวแรงมากกว่าปกติ
"พี่โน๊ต!!!"
"มานี่!!!"
บูมซัดโน๊ตจนหมอบก่อนลากแขนไนเจลขึ้นรถแล้วขับออกไป ใบหน้าของชายหนุ่มที่มีเลือดออกเช่นกัน เขาเช็ดมันล้วกๆแล้วขับรถต่อ ไนเจลได้แต่นั่งร้องไห้ไปตลอดทาง เขาพาเธอกลับมาที่คอนโดของเขา ซึ่งเป็นคอนโดหลักที่เขาใช้ชีวิตทุกวันหากไม่ได้ไปนอนกับเธอหรือเข้าบ้าน ที่นี่ไม่เคยมีใครได้เข้ามาเพราะบูมไม่ชอบความวุ่นวายและไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้เข้ามาเหยียบที่นี่แม้แต่คนเดียวรวมไปถึงไนเจลและอายด้วย
"โอ๊ย! ปล่อยนะพี่บูม หนูเจ็บ"
"เจ็บซิดี เธอจะได้จำไว้ ว่าไม่ควรทำแบบนี้ ถ้ายังไม่อยากให้มีคนตาย เ
