“คุณเอามาให้ฉันทำไม ฉันมีแล้ว”
เมื่อโทรศัพท์ราคาแพงรุ่นใหม่ล่าสุดถูกยื่นมาให้ตรงหน้า ญาดามินทร์จึงรีบปฏิเสธ และเดินหนี เขาเดินตามมาคว้ามือบางเอาไว้
“ฉันซื้อให้ และเธอก็ต้องรับเอาไว้ด้วย”
เขาตรึงสองเท้าของหล่อนให้หยุดนิ่งด้วยสายตาคมกริบทรงอำนาจ
“แต่ฉัน... มีโทรศัพท์อยู่แล้ว”
“เธอกำลังจะไม่มีมัน”
มือหนายืนมากระชากกระเป๋าสะพายของหล่อน และล้วงไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ค่อนข้างเก่าของหล่อนขึ้นมา พร้อมกับส่งกระเป๋าสะพายคืนให้
“นี่คุณเอาของฉันคืนมานะ”
“เธอไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องนี้อีกแล้ว”
เขาพูดจบก็ถอดซิมการ์ดออกและหย่อนโทรศัพท์มือถือลงถังขยะไปอย่างไม่ไยดี ในขณะที่เจ้าของอย่างญาดามินทร์มองอย่างอาลัยอาวรณ์
“คุณบ้าอำนาจเกินไปแล้วนะ นั่นมันของๆ ฉัน ฉันต้องใช้มัน”
หล่อนแหวใส่เขาทั้งน้ำตา แต่เขาไม่สนใจเลยสักนิด
“ฉันซื้อเครื่องใหม่ให้เธอแล้ว และนี่...”
เขาจัดแจงใส่ซิมการ์ดให้อย่างเรียบร้อยแล
