“คุณเจอรัลด์จะมารับแล้วหรือญาดา”
เสียงนุ่มทุ้มที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้คนที่เดินอยู่ด้านหน้าชะงักเท้า ร่างอรชรยืนนิ่ง ความอดสูแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง หัสบรรณรู้ทุกอย่าง และตอนนี้เขาก็รู้ดีว่าหล่อนกำลังจะพาร่างกายไปสังเวยให้กับผู้ชายใจดำอย่างเจอรัลด์
หัสบรรณเห็นญาดามินทร์ยืนนิ่งก็เดินอ้อมมาหยุดตรงหน้า พลางยกมือขึ้นแตะบ่าบอบบางอย่างให้กำลังใจ
“ถ้าญาดาฝืนใจ เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังไม่สายนะ”
“แต่... แต่ถ้าญาดาเปลี่ยนใจ คนใจดำคนนั้นก็จะทำร้ายไร่แสนสุขไม่เลิก”
คนฟังส่ายหน้าน้อยๆ พลางระบายยิ้ม
“ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ และไม่ต้องเป็นห่วงทุกคนในไร่ พี่สามารถแก้ไขปัญหาทั้งหมดได้โดยไม่ต้องพึ่งเงินจากธนาคารของคุณเจอรัลด์”
ญาดามินทร์รู้ดีว่าหัสบรรณหมายความว่ายังไง หล่อนมองเขาอย่างพูดไม่ออก
“ถามใจตัวเองนะญาดา... ถ้าอยากไปหาเขาก็ไป แต่ถ้าญาดาไม่ได้คิดอะไรกับคุณเจอรัลด์ ไม่มีเยื่อใยอะไรให้กับเขาแล้ว ญาดาก็กล
