หญิงสาวระบายลมหายใจออกมา หล่อนเข้าใจความรู้สึกของหัสบรรณดี รู้ดีว่าเขากำลังทุกข์ทรมานมากแค่ไหน แต่หล่อนก็ไม่อยากให้เขาไปปรักปรำตันหยง เพราะด้วยความที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ทำให้หล่อนมองออกมาตันหยงนั้นรักหัสบรรณจากหัวใจจริงๆ
“ญาดาไม่ค้านความคิดของพี่หัสหรอกนะคะ แต่... เรื่องเดียวที่ญาดาอยากให้พี่หัสคิดให้ดีๆ นั่นก็คือเรื่องของคุณตันหยงค่ะ”
หัสบรรณจ้องหน้าญาดามินทร์ สายตาของเขามืดดำและอ่านความรู้สึกไม่ออก
“อย่าพูดถึงเด็กนั่นอีก พี่เกลียดแม่นั่น”
“ญาดาเข้าใจความรู้สึกของพี่หัสดีค่ะ แต่ญาดาไม่อยากให้พี่หัสทำร้ายจิตใจคุณตันหยง เธอเป็นคนดีมากนะคะ”
คนฟังยิ้มเยาะ เดินไปเกาะขอบเตียงคนไข้
“คนดี...?”
เสียงของหัสบรรณเต็มไปด้วยความประชดประชัน
“หน้ากากของคนดีมากกว่า ญาดาต้องอย่าไปหลงกลแม่นั่น คนพวกนี้ในหัวมีแต่เรื่องผลประโยชน์ ไม่เคยหวังดีคิดดีกับใครจริงๆ พี่เกลียดพวกมัน”
“แต่ญาดา...”
“เลิกพูดเถ
