เมื่อเห็นหัสบรรณนั่งเงียบท่าทางเคร่งเครียดอยู่เพียงลำพัง ญาดามินทร์ก็อดเป็นห่วงชายหนุ่มไม่ได้ เพราะตั้งแต่หล่อนมาอยู่ที่ไร่นี้ ไม่เคยเห็นหัสบรรณมีท่าทางเป็นกังวลแบบนี้มาก่อนเลย
“พี่หัสไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะ หน้าเครียดจัง”
หญิงสาวเดินมาทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวตรงกันข้าม มองผู้ชายตรงหน้าด้วยความห่วงใย
“พี่สบายดี ไม่มีอะไรหรอกครับ”
“ไม่จริงหรอกค่ะ ญาดาเห็นพี่หัสนั่งนิ่ง ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนี้มาเกือบชั่วโมงแล้วนะคะ มีอะไรจะให้ญาดาช่วยก็บอกมาได้เลยค่ะ ญาดายินดีช่วยสุดความสามารถ”
ญาดามินทร์ระบายยิ้ม และพยายามให้กำลังใจหัสบรรณ
“ขอบใจมากนะญาดา แต่มันไม่มีอะไรจริงๆ ก็เรื่องเดิมๆ นั่นแหละ”
“เรื่องเดิมๆ เรื่องที่ธนาคารไม่ยอมปล่อยกู้ให้ใช่ไหมคะ”
หัสบรรณพยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะพูดออกมา
“เรื่องเงินมันก็เรื่องหนึ่ง แต่พี่จัดการได้แล้วละ”
“อ้าว... แล้วที่พี่หัสนั่งหน้าเครียดอยู่นี่เรื่องอะไ
