ตอนที่ 20
ลันตารู้สึกตัวขึ้นหนักช่วงเอวคอดแขนกำยำของเขาพาดกอดไว้ เมื่อดวงตาหวานลืมตาขึ้นก็พบใบหน้าหล่อเหลาหลับตาพริ้มหายใจสม่ำเสมอ นิ้วเรียวเล็กของหญิงสาวลากเลื่อนลูบใบหน้าคมอย่างแผ่วเบา
ถึงแม้ภายในห้องยังคงมืดมิดแต่เธอกลับรู้สึกว่ามองเขาได้ชัดเจนกว่าตอนสว่างเป็นไหนๆ ความน่าเกรงขามและน่าเคารพของเขาไม่เคยหายไปแม้แต่ตอนหลับนอน นิ้วเรียวแตะลงบนคิ้วเข้มเบาๆ ลากลงมาจมูกโด่งก่อนจะลงมาที่ปากหนา
ดวงตาคมกริบลืมตาขึ้นมองคนตัวเล็กในอ้อมกอดเมื่อนิ้วเล็กจับเบาๆ ที่แก้มสาก มือเล็กชะงักเมื่อพบว่าเขาตื่นแล้ว จึงรีบดึงมือกลับแต่มือหนาดึงไว้ทำให้เธอขยับเข้าไปใกล้เขาอีก ก่อนแขนแกร่งจะกระชับกอดแน่นขึ้น
จริงๆ แล้วเขาตื่นรู้สึกตัวตั้งแต่คนในอ้อมกอดขยับตัวแล้ว แค่แกล้งหลับต่อเท่านั้น
“คุณ...ตื่นแล้วเหรอคะ...” ลันตามองตาแป๋วถามเซนต์
“ลูบต่อสิ...” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ดวงตาคมจ้องลึกเข้าไปในแววตาของหญิงสาวอย่างต
