ตอนที่ 15
“ลันมาแล้ว” เอมี่นั่งรอแมคบุ๊คของลันตาเพื่อทำงานต่อ
“เป็นอะไรหรือเปล่า ขึ้นไปนานเชียว”
โรเจอร์เอ่ยถามคนที่เพิ่งนั่งลงข้างๆ หรี่สายตามองเพื่อนสาวอย่างใช้ความคิด ทั้งชุดเสื้อผ้าที่เปลี่ยนใหม่กับรอยแดงคล้ายรอยดูดตรงซอกคอขาวนั่นอีก ถึงเธอจะพยายามเปลี่ยนเป็นเสื้อคอเต่าแต่ก็ยังไม่รอดพ้นจากสายตาแหลมคมของโรเจอร์ไปได้
แต่คนเห็นร่องรอยนั่นก็ปิดปากเงียบทำงานต่อจนเสร็จเหลือแค่ตรวจความเรียบร้อยนิดหน่อย
“เย้ เสร็จแล้ว” เอมี่ยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจแล้วพูดออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดงานส่วนนี้ก็เสร็จสักที
“พรุ่งนี้เราค่อยโทรนัดพี่ฌอนอีกทีดีกว่าเนอะ” ลันตาเสนอความคิด เพราะวันนี้ก็ดึกมากแล้วไว้คุยกันพรุ่งนี้คงไม่เป็นไร อีกอย่างจะได้ไม่รบกวนมากเกินไปด้วย
“อื้ม นี่ก็ดึกมากแล้วเนอะ” โรเจอร์ก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเองก็พบว่าเป็นเวลากว่าตี 1 ครึ่งแล้ว
“นั่นสิ งั้นเรากลับกันดีกว่านะโรส” เอมี่กับโร
