เด็กเลี้ยงประธานร้าย [Set Toxic love]

บทนำ ความบังเอิญ

"ตอนนี้ที่โรงแรมของเราทุกสาขามีการจองห้องพักเต็มทุกห้องเลยครับ รวมถึงห้องสัมมนาที่จองไปจนถึงสิ้นปี"

เสียงฝีเท้าของทั้งสองคนดังขึ้นตามพื้นกระเบื้องมาเบิล ฟีลิกซ์ประธานบริษัทของโรงแรมในเครือพงศ์สกุลไพศาล ถือโทรศัพท์เดินนำหน้าออกไปก่อน โดยมีผู้ช่วยคนสนิทถือแฟ้มเอกสารเดินตามมา ระหว่างที่เดินไปขึ้นลิฟต์เขาก็ได้อธิบายเกี่ยวกับรายละเอียดของโรงแรมในเบื้องต้น อัพเดทความเคลื่อนไหวทุก ๆ สัปดาห์

"และก็จะมีคณะทัวร์จากต่างประเทศเข้าพักในช่วงเดือนหน้าด้วย ส่วนเดือนเมษายนจะมีแบรนด์กระเป๋าระดับโลกใช้โรงแรมของเราในการเปิดตัวแบรนด์ที่ประเทศไทย ซึ่งงานนี้ทางแบรนด์ได้เชิญท่านประธานเข้าร่วมด้วยนะครับ"

"ลงคิวไว้เลยแล้วก็ใกล้ ๆ ค่อยเตือนผมอีกทีหนึ่ง"

"ได้เลยครับท่านประธาน ว่าแต่ตอนนี้เราจะไปที่ไหนกันก่อนดีครับ"

"ไปแวะซื้อกาแฟก่อน แล้วเดี๋ยวฉันจะเข้าไปตรวจงานที่สาขาใหญ่ ไม่ต้องแจ้งไปทางผู้จัดการสาขาว่าผมจะเข้าไป เดี๋ยวจะเกณฑ์คนมาต้อนรับวุ่นวายกันไปหมด"

เขาเอ่ยออกมาก่อนจะยืนอยู่ตรงหน้าประตูลิฟท์ ใช้บัตรพนักงานแตะที่สแกน และเพียงไม่นานประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออก เขา และผู้ช่วยพากันเดินเข้าไปข้างใน กดลิฟต์ให้ลงไปยังชั้น 1 และในระหว่างทางก็เจอกับพนักงานคนอื่น ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่กล้าเดินเข้ามา แต่ทว่าชายหนุ่มเป็นบุคคลที่ไม่ถือตัว เป็นกันเองกับพนักงานทุกคน ทั้งที่ชั้นปกติจะมีลิฟท์ของผู้บริหารส่วนตัว แต่เขาก็ไม่ค่อยใช้เพราะอยากที่จะพบปะกับพนักงานอย่างใกล้ชิดมากกว่า

"สวัสดีค่ะท่านประธาน"

"สวัสดีครับทุกคน เป็นยังไงบ้างงานราบรื่นดีไหม ถ้าติดปัญหาตรงไหนแจ้งไปยังผู้ช่วยของผมได้เลยนะ"

"ไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ ช่วงนี้งานค่อนข้างล้นมือเพราะว่าลูกค้าแน่นมากเลยค่ะ"

ชายหนุ่มก็คุยกับพนักงานด้วยน้ำเสียงปกติ เมื่อก่อนทุกคนจะรู้สึกเกร็งในการอยู่ใกล้เขา แต่ทว่าช่วงหลังชายหนุ่มค่อนข้างไม่ถือตัว คอยไถ่ถามพนักงานทุกคน จึงทำให้การทำงานที่สาขาใหญ่เป็นไปด้วยความราบรื่น และสนุกสนาน

"ตั้งใจทำงานแล้วกัน เดี๋ยวสิ้นปีนี้ผมจะประเมินโบนัสให้พนักงานทุกคนเพิ่มขึ้น ส่วนเรื่องงานเลี้ยงประจำปี เดี๋ยวเรามาโหวตกันว่าจะจัดงานประมาณไหน"

และเมื่อทุกคนได้ยินคำว่าโบนัสก็ยิ้มออกมาแก้มปริ โดยปกติที่โรงแรมนี้ก็ให้โบนัสเยอะกว่าที่อื่นอยู่แล้ว พอมาเจอคำว่าเพิ่มขึ้นอีกทุกคนถึงกับดีใจจนออกนอกหน้า สำหรับคนรวยเงินจำนวนนั้นอาจจะไม่มาก แต่สำหรับพนักงานที่หาเช้ากินค่ำไม่ว่าจะเป็นเงินหลักพัน หรือหลักหมื่นทุกคนก็ดีใจกันมากที่ได้มา

"พวกเราจะตั้งใจทำงานให้เต็มที่เลยครับ"

"พวกเราก็เหมือนกันค่ะ ตั้งใจทำงานเพื่อให้โรงแรมของเราเป็นที่รู้จักทั่วโลกเลยค่ะ"

"พูดได้ดีเลยนะ"

ท่านประธานหนุ่มไฟแรงเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะก้าวขาเดินเอาไปจากลิฟท์เมื่อประตูถูกเปิดออกยังชั้น 1 จากนั้นเขา และผู้ช่วยก็เดินออกไปยังลานจอดเพื่อขึ้นรถ lamborghini คันหรู โดยที่ผู้ช่วยของเขาที่ชื่อตฤณเป็นคนขับให้

"ร้านกาแฟร้านประจำที่ท่านประธานชอบกินวันนี้เป็นวันหยุดนะครับ กินอีกร้านที่อยู่ข้างกันดีไหม"

"ร้านนั้นก็ได้ เดี๋ยววันนี้ฉันลงไปซื้อเองเผื่อจะดูขนมไปฝากแม่สักหน่อย"

"ได้เลยครับท่านประธาน"

ผู้ช่วยคนสนิทของเขาขับรถเข้าไปจอดยังลานจอดรถสปอร์ตตรงทางเข้า ซึ่งแยกจากรถปกติทั่วไปเนื่องจากว่ามีขนาดที่ใหญ่กว่ารถปกติ จึงทำให้ไม่สามารถจอดในช่องของรถทั่วไปได้ และเมื่อตฤณดับเครื่องยนต์สนิท ฟีลิกซ์ก็เปิดประตูรถเดินลงไปก่อนจะรีบเข้าไปในร้านเนื่องจากว่าสภาพอากาศภายนอกร้อนจัด และเขาเองผู้ซึ่งไม่ชอบแดดจึงรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย

"โคตรร้อนเลยให้ตายสิ"

"ความจริงท่านประธานอยู่ที่รถก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมลงไปซื้อให้เองอเมริกาโน่ร้อนคั่วแบบเข้มที่สุด ผมจำได้น่า"

"อากาศร้อนขนาดนี้ผมคงไม่กินร้อนหรอก วันนี้ขอเปลี่ยนเป็นเย็นก็แล้วกัน"

ทั้งสองคนเดินเข้าไปยังเคาน์เตอร์แคชเชียร์ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสบตากับพนักงาน ซึ่งชายหนุ่มดูจะอึ้งไปเลยเมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้า ผิวขาวใสใบหน้าจิ้มลิ้มชุดนักศึกษา ดูน่ารักหนึบหนับไปหมดจนเขาอดมองไม่ได้จริง ๆ โดยเฉพาะรอยยิ้มที่ดูสดใสของเธอ ไม่อาจละสายตาได้เลย

"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า รับอะไรดีคะ วันนี้เรามีเมนูพิเศษจะมานำเสนอด้วยนะคะ เป็นเค้กแมคคาเดเมียเพิ่งทำสด ๆ ร้อน ๆ เลยค่ะ"

หญิงสาวจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความสดใส แต่ทว่าเขากลับไม่ยอมสั่งเมนูเครื่องดื่ม เอาแต่จ้องมองใบหน้าของเธอ จนข้างฟ่างต้องรีบเอามือส่ายไปมาตรงหน้าเขาเพื่อให้ได้สติ

"คุณลูกค้าคะ..."

"ออ... เอาอเมริกาโน่เย็น ขอคั่วเข้มเลยนะ"

"ได้เลยค่ะ คุณลูกค้าอีกท่านรับอะไรดีคะ"

"เอาเหมือนกันเลยครับรวมเป็นสองแก้ว"

"ได้เลยค่ะ รับเป็นอเมริกาโน่คั่วเข้มสองแก้วนะคะ ทั้งหมด 160 บาทค่ะ รับขนมเพิ่มไหมคะ"

ชายหนุ่มได้สติเหลือบสายตาหันไปมองตู้แช่ขนม ซึ่งตอนนี้มีทั้งเค้กแล้วก็คุกกี้หลากหลายมากมาย เขาเองเลือกของหวานพวกนี้ไม่เป็นหรอก แต่ว่าคุณแม่ชอบกินก็เลยซื้อไปฝากทุกครั้งที่ได้แวะร้านขนม

"งั้นหนูช่วยจัดมาให้หน่อยแล้วกัน นี่เงิน 1,000 บาท คละเค้กในตู้นี้มาก็ได้ ตามจำนวนเงินที่ให้นั่นแหละไม่ต้องทอน"

"ได้เลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นใช้เวลารอซัก 15 นาทีนะคะ เชิญคุณลูกค้านั่งรอตรงโซฟาด้านนู้นเลยค่ะ เดี๋ยวหนูเอาไปเสิร์ฟให้ค่ะ"

"อืม ขอบใจนะ อันนี้ให้ทิปพิเศษเพราะว่าบริการดี"

ชายหนุ่มส่งแบงค์ห้าร้อยไปให้หญิงสาวตรงหน้าของเธอ ข้าวฟ่างถึงกับตาโตด้วยความตกใจ ใครจะคาดคิดว่าผู้ชายตรงหน้าจะให้ทิปเธอตั้ง 500 บาท

"เยอะไปหรือเปล่าคะตั้ง 500 บาท"

"ไม่เป็นไรหรอกรับไว้เถอะ"

หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มกว้างออกมาทันทีอย่างดีใจ ยกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่มก่อนจะรับแบงค์ห้าร้อยมาถือไว้ในมือ

"ขอบคุณมากเลยนะคะ คุณใจดีจังเลยค่ะ"

"ฉันไปนั่งรอตรงนั้นก็แล้วกัน"

"ได้เลยค่ะเดี๋ยวหนูจะรีบทำให้เร็วที่สุดนะคะ ส่วนขนมเค้กเดี๋ยวหนูใส่กล่องไม่เกิน 15 นาทีค่ะ"

เขาส่งยิ้มให้กับเธอก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ด้วยวัยอายุแบบเขาที่ขึ้นเลขสามไปแล้ว พอเจอเด็กชุดนักศึกษาก็รู้สึกชุ่มชื่นหัวใจไม่น้อยเลย

'ก็อย่างว่าแหละเด็กมันน่ารักอ่ะนะ...'