@หลายวันต่อมา
"หายไปไหนมาตั้งนาน"
เหนือเมฆหันมองผู้ที่เดินเข้ามาใหม่ น้ำพั้นช์โผเข้าสวมกอดพี่ชายสุดที่รักทันทีที่เห็นหน้าด้วยท่าทางอิฐโรย เธอเหนื่อยล้าเหลือเกิน เธอต้องการพัก เธอต้องการที่พักพิง
"อ่ะ!!! เป็นอะไร"
เหนือเมฆแสดงสีหน้าตกใจปนเป็นกังวน น้องสาวของเขาเป็นอะไร ไปเจอเรื่องอะไรมาทำไมสภาพเธอถึงดูย่อยยับขนาดนี้
" ... ฮึก ... มะ ... ไม่มีอะไร คะ ... แค่คิดถึง"
หยาดน้ำตากำลังหลั่งรินเปียกบ่าแกร่งของพี่ชาย เธอเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไปเธอกำลังมืดแปดด้านไปหมด
"พะ ... พั้นช์ นะ ... เหนื่อย พี่เมฆ ... ฮึก ... พะ ... พั้นช์เหนื่อย" เหนื่อย เหนื่อยอะไร น้องสาวของเขาเป็นอะไรไป คนที่น่ารัก คนที่ร่าเริงของเขาหายไปไหน
"ไม่เป็นไรนะ เหนื่อยก็กอดพี่"
สองแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดน้องสาวให้แน่นขึ้น อยากรู้เรื่องราวของน้องสาวตัวเองใจจะขาด เธอเป็นอะไรไป ทำไมเธอถึงดูบอบ
