"คนรับใช้ส่วนตัว" ให้ตายเถอะฉันน่ะคุณหนูนะย่ะ จะมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัวได้ยังไง ตาลุงนี่ท่าทางจะประสาท
"ไม่!!! ฉันไม่ทำ อื้อออออ!!" เริ่มแผลงฤทธิ์อีกแล้วยัยเด็กดื้อ มาร์ตินขบเม้มยอดปทุมถันที่ชี้ตระหง่านอยู่ใกล้ริมฝีปากหนา เขาค่อยๆ ใช้ริมฝีปากบรรจงขมเม้มมันเบาๆ สร้างความเสียวซ่านให้คนตรงหน้า
"อ๊าา ... ละ ... ลุง อย่า" สองมือเล็กจับบ่าแกร่งของมาเฟียหนุ่มเอาไว้ เธอใช้คมเล็บจิกลงบนบ่าแกร่งของเขาเพื่อระบายความเสียวซ่านจนเกิดรอยแดง ความรุนแรงในการดูดดุนของเขาส่งผลให้เกิดเสียงลามกดังก้องทั่วทั้งบริเวณ หน้าอาย หน้าอายเหลือเกิน
"มะ ... มี งานอื่นไหม" น้ำพั้นช์ตัดสินใจพูดออกมาเมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมหยุดการกระทำหน้ารังเกียจเสียที สองมือเล็กของเธอยังคงจิงลงบนบ่าแกร่งของมาเฟียหนุ่มอยู่อย่างนั้น
"มีให้เธอสองทางเลือก" มาร์ตินผละริมฝีปากออกจากยอดปทุมถันอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนเลื่อนใบหน้าคมคายประกบจูบบนริมฝีปาก
