ฉันถามพลางมองสลับระหว่างคนที่ตัวเองดึงข้อมือไว้ กับเด็กผู้หญิงอีกคนซึ่งดูขี้กลัวกว่า ตั้งแต่เกิดเรื่องได้แต่หดหัวหดคอ ไม่พูดอะไรสักคำ จนถึงตอนนี้ก็ยังคงหลบอยู่ด้านหลังเพื่อน
“ก็พี่ศัลย์มาจริงปะละ! พูดผิดตรงไหน?”
ฉันลากสายตากลับมามองเจ้าของข้อมือบอบบาง รู้สึกว่าจะหลงประเด็นนะคะ
สุดท้ายฉันจึงยิ้มหวานให้กับคำกล่าวนั้น...เปลี่ยนมาค่อย ๆ กวาดสายตาพิจารณาน้องเขาตั้งแต่ศีรษะจดเท้า ไม่ถึงหนึ่งนาทีริมฝีปากก็เผยอออก “หน้าน้องดูเทา ๆ เนอะ ควรเลือกรองพื้นเบอร์ที่เข้มกว่านี้สองเฉดนะคะ หรือถ้าอยากขาวจนสามารถใช้รองพื้นเบอร์สว่าง ๆ ได้ พี่แนะนำให้กินผักจำพวกวิตามินซี เดี๋ยวนี้กลูต้ากับคอลลาเจนที่ทำให้ผิวขาวก็มีค่ะ อ้อ...หรือถ้าอยากขาวไว ๆ พี่สามารถแนะนำคลินิกเสริมความงามได้ ฉีดเข้าผิวแล้วเห็นผลตั้งแต่ครั้งแรก แต่ผลข้างเคียงคืออันตราย อาจจะตายเร็วหน่อย”
“...!”
เห็นได้ชัดว่าน้องคนนั้นหน้าเสียจนยิ้มไ
