กึก แกร็ก!
ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย ข้อมือทั้งสองข้างของผมถูกจับไพล่หลัง ก่อนโดนล็อกแน่นด้วยกุญแจมือจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างที่ใจคิด
เมื่อแน่ใจว่าหมดสิ้นฤทธิ์เดช ตำรวจก็กระชากให้ผมลุกขึ้นยืน เตรียมลากไปยังรถที่ยังส่งเสียงหวอระงมไปทั่วบริเวณ
แต่ยังไม่ทันพ้นรัศมี ผมจำต้องขัดขืนแล้วหันหน้ากลับไปด้านหลัง...กวาดสายตาหาร่างบางในชุดสีขาว
หวังได้พูดบางอย่างกับพี่ควีน...
ทว่าสิ่งที่ผมเห็นคือภาพเธอถูกหนึ่งในบอดี้การ์ดซึ่งไม่รู้ว่ามาตั้งแต่ตอนไหนล็อกตัวไว้ไม่ให้เข้ามาขวางทางการปฏิบัติหน้าที่ของตำรวจ
หูผมอื้ออึง
เสียงหวอ เสียงชาวบ้าน เสียงอะไรต่อมิอะไรประเดประดังเข้ามาในโสตประสาท ทำให้ผมมองเห็นเพียงการขยับเขยื้อนของริมฝีปาก แต่เสียงที่เธอเปล่ง...มันส่งมาไม่ถึงผมแม้แต่นิดเดียว
ไม่ถึงห้าวินาที...ตำรวจใช้พละกำลังที่ใกล้เคียงกับความป่าเถื่อนเข้ากำราบ รู้ตัวอีกทีผมก็ถูกจับยัดเข้ามานั่งในรถ
