บทที่ 14.2
โอกาสดีๆ มักผ่านมาเพียงครั้งเดียว
ถังซานได้ยินข่าวลือเรื่องของเฉินซิ่วลี่ก็รู้สึกห่วงใยเธอ หลังจากเสร็จงานที่ไร่ก็รีบอาบน้ำผลัดผ้า จัดทรงผมหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกอีกสองสามรอบแล้วหยิบจักรยานปั่นออกมาพบคนในทันที
เฉินซิ่วลี่ไม่ชอบคนสกปรก แม้เป็นเรื่องในอดีตแต่เขาก็ไม่อยากให้เธอรังเกียจอีก
เพียงแต่ให้ถังซานตั้งใจจัดแต่งทรงผมดีขนาดไหน กว่าจะมาถึงประตูรั้วบ้านของเฉินซิ่วลี่ผมบนหัวก็เสียทรงจนยุ่งเหยิงไปหมด
“แม่ครับลุงสามถังมาหาครับ”
หลี่ชุนที่แอบหนีพี่ชายไปสูดอากาศข้างนอกเดินเข้ามาบอกแม่ เฉินซิ่วลี่วางมือจากผ้าที่กำลังเย็บแล้วลุกออกไปต้อนรับคน หลี่หมิงที่นั่งศึกษาตำราเรียนอยู่ที่โต๊ะกลางบ้านขมวดคิ้วเล็ก หยิบสมุดฝึกหัดของน้องชายเอามาส่งให้เขา แล้วบอกเสียงดุ
“แบบฝึกหัดบทที่ 17 นายทำผิดทั้งหมด ไปทำมาใหม่”
ใบหน้าของหลี่ชุนพลันบิดเบี้ยว มองตามหลังพี่ชายไปด้วยสายตาเว้าวอน ก่อนจะหันม
