บทที่ 13.1
สัญญาณเตือน
เดิมทีเฉินซิ่วลี่วิตกกังวลไม่น้อยกับการที่ต้องรับหวังรั่วซีเข้าบ้าน เพียงแต่ไม่คิดว่าเด็กสาวคนนี้ ไม่เพียงรู้จักสงบเสงี่ยมเจียมตัว งานในบ้านในครัวก็ล้วนคล่องแคล่ว ดังนั้นเฉินซิ่วลี่จึงคล้ายได้ผู้ช่วยในการทำซาลาเปาเพิ่มขึ้นมา
“อาซี ฉันจะไปส่งซาลาเปาเธออยู่ที่บ้านช่วยคัดแยกเศษผ้า ขนาดฉันแยกเป็นตัวอย่างไว้แล้ว”
“ค่ะ”
หวังรั่วซีรู้ดีว่าเด็กชายทั้งสองไม่ไว้ใจเธอ ดังนั้นจึงนำผ้าออกมาคัดแยกที่ลานหน้าบ้าน พยายามหลบเลี่ยงการอยู่ใกล้พวกเขา เหมือนที่เธอพยายามหลบเลี่ยงการอยู่ใกล้น้องสาวต่างมารดา
“พี่ชาย พี่รั่วซีก็ไม่ได้ดูน่ากลัวอะไร พวกเราน่าจะ...”
“คนเลวมักไม่แสดงสีหน้า อาชุนอย่าได้ไว้ใจผู้อื่นง่ายๆ”
“แต่...”
“อีกสองเดือนต้องเข้าโรงเรียนแล้ว บทเรียนที่เจ็ดอ่านจบหรือยัง”
เมื่อถูกพี่ชายย้ำถึงบทเรียนที่ต้องทบทวน หลี่ชุนก็วางเรื่องของหวังรั่วซีเอาไว้แล้วหันกลับมาอ่านตำรา
